Nu zal dit voor een ander misschien normaal zijn, maar ik probeer in mijn dagelijks leven het liegen zoveel mogelijk te beperken. Door tijd door te brengen met mijn oma word ik dus blijkbaar gedwongen om te liegen. Zo zeg ik al vanaf het begin dat mijn ouders op vakantie zijn dat ze over twee nachten zullen terugkomen in plaats van de daadwerkelijke drie weken.

Doorvragen

Ik krijg daarom nu elke dag als reactie: ‘Goh wat lekker voor ze, dat hebben ze echt verdiend’. In plaats van: ‘Oh, nou dan ga ik toch naar huis?’, als ik de waarheid had verteld. Als ik dan doorvraag welk huis oma precies bedoelt, komt naar voren dat ze het huis bedoelt op de Zuiderweg. Het huis waar mijn moeder vijftig jaar geleden is opgegroeid, drie verhuizingen geleden. Doorvragen doen we daarom ook maar niet meer.

Zoeken

Als mijn oma vervolgens begint te vertellen dat mijn tante of broer net langs is geweest en dat we ze even moeten gaan zoeken, ga ik daar ook niet meer tegenin. In plaats van te vertellen dat ze helemaal niet zijn geweest praat ik lekker mee: ‘Wat gezellig. Zijn ze nu alweer weg?’. Vervolgens bevestig ik mijn oma dat als ze een bakkie willen, ze echt wel weer terugkomen of langer waren gebleven, we hoeven ze écht niet te zoeken.  

Allerbeste humeur

Liegen vind ik daarom soms best geoorloofd, maar alleen voor mijn oma’s bestwil. Mijn oma krijgt hier namelijk het allerbeste humeur van en ik daarom ook.