Zo snel had ik dit antwoord niet verwacht. Sterker nog, ik leidde mijn vraag in met de uitnodiging om hier eens over na te denken. ‘Omdat je in het begin zei dat anonimiteit wel een vereiste was voor mijn stukjes.’ ‘Dat klopt. Maar ik merk inmiddels ook dat persoonlijke columns mij meer raken en me meer zeggen dan stukjes die wat algemener zijn.’ Hij merkt dit in de kranten die hij leest, de artikelen die ik hem opstuur als het gaat om het publieke debat over het voltooid leven en columns op Radio Noord.
Drempel
De kracht van mijn stukjes vind ik er juist in zitten dat het dicht bij mezelf ligt. Het gaat niet over iemand uit mijn omgeving. Het gaat over mijn vader. Dat legt wellicht de drempel wat lager voor andere ouderen om er over te praten.
Bespreekbaar maken
Tussen neus en lippen door laat hij bij zijn kegelvrienden de opmerking ‘Ach, het hoeft in principe ook niet echt meer voor mij’ weleens vallen. Gewoon op een losse manier, zonder drama. Mijn vader was vroeger al zo: met een opmerking proberen anderen uit de tent te lokken. Zodat ze geen tijd hebben om een correct antwoord te verzinnen. Nu wil hij dit thema ook bij ouderen bespreekbaar maken. ‘Ik merk dan dat ze eerst heel vreemd opkijken. Sommigen worden ook nerveus. Zou dat kunnen komen omdat men zelf ook weleens heel vluchtig die gedachte heeft? En dit dan snel weer wegstopt?’
Open gesprek
Hij denkt weleens aan een uitspraak van de acteur en komiek Jan Blaaser: ‘Ik wordt kostmisselijk van al die mensen die in mijn vrije tijd ook altijd een mop van me willen horen. In het begin vond ik dat leuk natuurlijk. Maar op een bepaald moment wil ik het ook weleens ergens anders over hebben. Op een bepaald moment houdt zoiets op.’ ‘Die benadering vergelijk ik met het leven zelf. Op een bepaald moment is het goed. Is het klaar.’ Het doet wat met me om zo open in gesprek te zijn èn te blijven met mijn vader.
Praktijk van alledag
Vanaf nu krijg ik van Zorg+Welzijn de kans om tweewekelijkse een blog te plaatsen over het voltooid leven-gevoel van mijn bijna tachtigjarige, actieve vader. Wat dit voor hem precies betekent. Wat dit met mij en ons als familie doet. Wanneer kwam hij daar voor het eerst mee? Hoe vormt hij zijn mening? Hoe reageert hij op de publieke discussie in Nederland? Vele vragen, overdenkingen en de praktijk van alledag.
