De vorige keer blogde Magteld over ‘kwetsbare burgers’ >>

Aan het eind van het jaar liet een redacteur ons bloggers weten wie de best gelezen blogs van 2016 had geschreven. Dat ik daar niet bij zat, heeft overigens niet alleen te maken met het gegeven dat het onderwerp ouderen kansloos is voor een dergelijke nominatie. Dat heeft ook te maken met mijn schrijfstijl en mijn ontbrekende inspanningen op social media.

Geen specifiek speerpunt

Ook mijn werkgever vindt ouderen ‘geen specifiek speerpunt in het beleid’. Overigens ook vrij logisch voor een beroepsvereniging waar professionals centraal staan. Omdat dit grote netwerk in het sociaal werk daarmee is afgesloten voor mijn ‘privé hobby’, zijn mijn mogelijkheden om mijn verhaal verder te brengen in de sector ietwat beperkt. Geen probleem hoor, klagen behoort niet tot mijn vocabulaire en in ben blij dat u met mij tot zover in dit blog bent gevorderd.

100 miljoen voor ouderen

Deze week werd bekend dat er 100 miljoen naar de ouderenzorg gaat. De Tweede Kamer had hier voor het kerstreces gezamenlijk op ingezet. De toezegging volgde na de feestdagen. Wat een feest. Mijn eerste gedachte toen ik dit hoorde op het journaal was ‘met dank aan Hugo Borst en Carin Gaemers’. Mijn kinderen, die het journaal ook volgden, waren onder de indruk. ‘Wauw, 100 miljoen, dat is veel geld.’ Dat is het natuurlijk ook, maar door hun verbale commentaar tijdens het lezen van het nieuws, verdween de belangrijkste zin bijna: ‘De sector schat in dat er 1,5 miljard nodig is’. 

Mankracht

Er werd ook nog opgemerkt dat het toegezegde geld niet zondermeer tot een directe oplossing zou leiden. Op dit moment staan er in de ouderenzorg 7.000 banen open. Daar is dus geld voor, maar geen mankracht. Om dit probleem op te lossen, zo meldde het journaal, wordt gedacht aan een beter salaris, extra bonussen en ook aan de werving en inzet van personeel uit het buitenland.

45.000 banen

Naar aanleiding van het manifest van Borst en Gaemers heeft ActiZ, de brancheorganisatie van de ouderenzorg, op basis van eigen onderzoek ingeschat dat er twee miljard nodig is. Er zijn dan niet 7.000 vacatures, maar 45.000 banen nodig. Daarmee zijn we beland bij de ‘Million dollar question’. Hoe gaan we dit probleem oplossen? Wie wil er nou werken in de ouderenzorg? Wie wil zich met deze doelgroep bezig houden?

Vooroordelen

Als deze vragen worden opgeworpen, kom ik altijd weer uit op mijn evangelisatiedrang: het zou geen keuze moeten zijn. Iedere hulpverlener in zorg en welzijn zou in zijn opleiding tenminste moeten kennismaken met de doelgroep ouderen. Gewoon, omdat straks in 2025 één op de vier Nederlanders ouder dan 65 jaar is. Maar ook ‘gewoon’ om vooroordelen te slechten. Of mogelijk te bevestigen, maar dan is ook dat proefondervindelijk gebeurd en niet op basis van beeldvorming. In ieder geval om beginnende professionals te laten nadenken over ouderen worden en oud zijn. Dat wordt namelijk veel te weinig gedaan.

Bang om oud te worden

Eerder onderzoek van Motivaction en ActiZ (2013) toont aan dat dertig procent van de Nederlanders leeft bij de dag en niet of nauwelijks nadenkt over ouder worden. Zeven procent is zelfs bang om oud te worden. Als dit het discours is waarin wij onze hulpverleners ‘opvoeden’ dan moeten we daar in de opleiding en in de werkpraktijk aandacht aan besteden.

Ridicuul

Mijn ervaring is dat ouderen je vooral blijven verrassen in de contacten die je met ze hebt. Om dat (in extremo, maar daar houd ik van) te illustreren wil ik u vragen even tijd vrij te maken aan het begin of aan het eind van uw werkdag. En dan even te kijken naar onderstaande auditie in Britain’s got Talent. Alle vooroordelen komen aan bod, evenals het inzicht hoe ridicuul deze zijn. U heeft gegarandeerd een verassende paar minuten. En een glimlach op uw gezicht. De moeite waard.