In haar vorige blog vroeg Wil zich af wie het dorpshuis betaalt >>

Het zet mij wel aan het denken. Waarom zou je iemand niet de hand willen schudden? Inderdaad uit boosheid of vanwege een conflict, zoals bij Netanyahu. Maar er zijn veel meer redenen. Omdat je smetvrees hebt, vuile handen of een verlamde hand. Uit religieuze overwegingen. Of omdat je simpelweg geen zin hebt om mensen steeds aan te moeten raken, zoals er ook mensen zijn die niet willen zoenen bij een begroeting.

Zo hoort het

Vreemd genoeg kan ik maar weinig redenen verzinnen waarom we elkaar wél de hand zouden moeten schudden. Het is een standaard gebaar bij een begroeting. Het hoort nu eenmaal zo en iedereen verwacht het van elkaar. Zoiets? Als dat zo is, wat is er dan op tegen om ons repertoire uit te breiden? Zodat er meer te kiezen is als we iemand willen begroeten, maar om wat voor reden dan ook even geen hand willen geven.

Waarderen

Ooit woonde ik in een Hindoestaans land en daar werden nooit handen geschud. Begroeten ging zo: de handen plat tegen elkaar vouwen voor de borst, gepaard met een vriendelijke glimlach of groet. Waarom ze dat zo deden of hoe het was ontstaan weet ik niet. Waarschijnlijk omdat het daar nu eenmaal zo hoort en iedereen het van elkaar verwacht, zoiets. Ik kon het in ieder geval wel waarderen: inderdaad geen zweet- of vieze handen en bijkomend voordeel is dat je met één gebaar meerdere mensen tegelijk formeel kunt begroeten, ook vanaf grote afstand.

Handen thuishouden

Is dit iets voor Nederland? Soms elkaar de hand schudden. Soms de handen plat voor de borst vouwen en glimlachen? Ja, ik voel er wel voor om hier een gewoonte van te maken. Overigens denk ik niet dat dit voor meneer Kuzu  uitkomst biedt. Hij zal bij een volgende ontmoeting met Netanyahu zijn handen nog steeds thuishouden.

Wil Verschoor is teamcoach Inclusie en diversiteit bij Movisie.