De vorige keer beschreef Merel waarom we méér moeten doen dan signaleren van kindermishandeling >>
Enige tijd geleden had ik met iemand van CoMensha – centrum tegen mensenhandel – een discussie over de term ‘slachtoffer’. Konden we dat woord vermijden op het congres dat ik zou leiden? Kon ik als dagvoorzitter zeggen: “Minderjarigen en volwassenen die te maken hebben met mensenhandel of uitbuiting”?
Kriegelig
In eerste instantie werd ik een beetje kriegelig. Al dat politiek correcte gedoe. Konden we het beestje niet gewoon bij zijn naam noemen? Ik heb dat ook bij de zo ongeveer verboden aanduiding ‘allochtoon’. Dat moet dan etnische minderheid worden. Of ‘Marokkaan’ moet worden beschreven als ‘een persoon met een niet-Westerse achtergrond’. Ik vind dat als journalist irritant omdat het een muur van mist oproept – over wie hebben we het echt? En als tekstschrijver vind ik het vervelend omdat zulke omschrijvingen veel meer woorden kosten en het zinnen een beetje ophoudt.
Misbruikt door de buurman
Maar afgelopen week zou ik Kim van Laar aankondigen op een congres over de zorg voor getraumatiseerde kinderen. Vooraf dacht ik na over hoe ik haar voor de deelnemers zou beschrijven. Kim is ervaringsdeskundige. Haar moeder is licht verstandelijk beperkt en heeft een Borderline persoonlijkheidsstoornis. Kim zorgde al jong voor haar gehandicapte zusje (en haar jongere broertje). Toen haar ouders scheidden, werd ze op dertienjarige leeftijd anderhalf jaar bijna dagelijks misbruikt door haar buurman, die ver in de vijftig was.
Onderneming
Voorafgaand aan het congres sprak ik haar. Enthousiast vertelde ze over haar stichting, die ze zelf heeft opgericht, en de plannen die ze daarmee heeft. In nog geen twee jaar tijd bouwde ze Stop Kindermishandeling – project Team Kim op. Met een tiental vrijwilligers en zzp’ers geeft ze trainingen aan professionals en soms ook aan kinderen over kindermishandeling, in heel Nederland. Daar verdient ze haar brood mee.
Meer dan slachtoffer
Tsja, dan kun je zo iemand wel aankondigen als ervaringsdeskundige kindermishandeling, maar daarmee doe je haar te kort, vind ik. Kim is niet dat slachtoffer. Niet alléén, in ieder geval. Ze is zoveel meer. En dat bleek ook, op het congres. Het publiek hing drie kwartier aan haar lippen, terwijl ze over haar ervaringen vertelde. Tot twee maal toe kreeg ze een daverend applaus. Dan heb je het als ondernemer goed gedaan.