De vorige keer blogde Yvette over de negativiteit in het nieuws >>

Op vakantie gaat alles altijd een beetje ‘losser’ dan anders. De tijden waarop onze dochter haar sondevoeding en haar medicijnen krijgt, zijn mede afhankelijk van opsta-tijden, of we wel of niet eerst verse broodjes halen voor het ontbijt, of we op de camping eten of uitgebreid Italiaans uit lunchen gaan en meer van die heerlijke vakantiedingen.

Douchen

Douchen doen we onze dochter op een mobiele massagetafel. Dat bleek een zeer betaalbaar en draagbaar alternatief voor de formeel aangevraagde en goedgekeurde douchebrancard die we thuis hebben. Soms wassen we haar achter een geïmproviseerd douchegordijn onder de luifel van ons camperbusje. Met een teiltje warm water. En als we op een camping met een gehandicaptendoucheruimte staan, dan klappen we onze massagetafel daar uit.

Plafondlift

Ons camperbusje heeft een plafondlift waarmee we onze dochter van stoel naar bed en andersom kunnen tillen. Geen echte formele gehandicaptenlift overigens, maar een bouwlift. Veel goedkoper en met een tweedehands tiljuk prima geschikt voor zijn doel. De meeste kampeerders die wij kennen slapen zelf in de camper of caravan. En hun kinderen eventueel in een bijzettentje. Bij ons is het andersom. In de aangepaste camper slaapt onze dochter. En wij in het bijzettentje, mét babyfoon. Want is ze ’s nachts wakker of krijgt ze een epileptische aanval, dan willen we dat wel horen, zodat we naar haar toe kunnen.

Improviseren

Onze dochter geniet. En wij ook. En wat zo fijn is: niemand heeft het bij onze zorg voor onze dochter over protocollen, hygiëne, richtlijnen en kwaliteitseisen. Niemand zeurt over de jaarlijkse controle op onze ‘vakantie-apparatuur’. Niemand heeft het over veiligheid, medicijndiscipline of regeltjes. We hoeven geen vinklijsten in te vullen en geen verantwoording af te leggen. We mogen gewoon improviseren. Ons best doen om het goed te doen, dat doen wij helemaal zelf. Zonder diploma’s, zonder Inspectie voor de Gezondheidszorg en zonder management. En gaat er wel eens jets mis? Ja, zeker wel, de batterijen van de babyfoon bleken bijvoorbeeld niet meer goed op te laden. Dan moeten we nog beter improviseren. Gaat er vaak iets mis? Nee (even afkloppen), bijna nooit.

Kwaliteit

Zo zou het in de professionele zorg ook weer moeten. Erop vertrouwen dat mensen die zorgen het goed willen doen. Je realiseren dat het niet altijd lukt. En dat dat vaak geen ramp is. Dat improviseren kan, mag en moet. Want dat afwijken van de routine, de regels, ook kwaliteit kan opleveren. Zoals voor onze dochter. Die vanavond prinsheerlijk en véél te laat nog wakker in haar door ons zelf getimmerde camperbed ligt te genieten van de boomkrekelgeluiden op de Italiaanse camping.