De vorige keer schreef Piet-Hein over het raakt-me-niet beleid >>

Je vindt op de site ook een heuse brochure. In die brochure staan een heleboel logische ambities. ’Uitwisseling tussen wijkteam stimuleren en faciliteren’, ’kansen en knelpunten signaleren en agenderen’, ’kennisinstituten en opleidingen voeden met onze praktijkkennis’, ’samen de toekomst verkennen zodat we blijvend anticiperen en leren’, enzovoort, enzoverder. Ik werd echter vooral vrolijk van het überhaupt bestaan van de Associatie. En vervolgens weer wat mistroostig over het schijnbare gebrek aan daadkracht.

Nieuw maar roestig

Want dat moet echt beter. Wijkteams zijn de sleutel in de stap van transitie naar transformatie. Een nieuwe sleutel die wonderlijk genoeg soms al stroef en roestig lijkt. Hoge caseload, te veel individuele hulpverlening, te weinig oog voor collectieve voorzieningen, te weinig mandaat, te weinig burgerkracht. Wat de wijkteams dus des te interessanter maakt.

Wijkteams zelf hoor je weinig

Nu wordt er veel over wijkteams geschreven. Onderzoekers die meelopen met wijkteams en vervolgens verslag doen van het functioneren ervan. De rapporten van het CPB en het hoogleraren-duo Duyvendak en Tonkens waren het afgelopen jaar richtinggevend voor de opinievorming over het wijkteam. Wijkteams zelf hoor je echter zeer weinig. Wellicht omdat ze onder curatele staan van een gemeente dan wel moederorganisatie, wellicht omdat het werk ze over de schoenen loopt.

Wat te doen?

Een aantal dagen geleden werd ik benaderd door Mariken van Woerkum, bestuurder van één van de wijkteams in Arnhem, ook zij is met haar wijkteam lid van de Associatie. De club leeft nog, vertelde ze, sterker, men krijgt weer kleur op de wangen, meldt zich bijvoorbeeld als gesprekspartner in Den Haag, maar de Associatie is wel zoekende, vertelde ze, welke richting, wat te doen? Ik schreeuw ze hier even vooruit.

Ik ben voor

Ik ben voor een Associatie wijkteams die namens die wijkteams inderdaad beleidsmakers van gemeenten, VNG en VWS laat zien hoe de dagelijkse werkelijkheid van de wijkteams in Nederland er uit ziet. Hoe zit het bijvoorbeeld met die wisselwerking tussen eerste en tweede lijn? Ik ben voor een Associatie wijkteams die in goed onderling overleg een keurmerk voor wijkteams ontwikkelt: wat zijn de minimum eisen waar een wijkteam anno 2019 aan moet voldoen? Ik ben voor een Associatie wijkteams die collegiale intervisie en peer review organiseert, ongegeneerd bij elkaar in de keuken kijkt en eerlijke vragen stelt omdat je beter in je werk wil worden. Ik ben voor een Associatie wijkteams die het publieke debat voedt met inzichten over hoe het leven van kwetsbare mensen in Nederland zich ontwikkelt. Of het met die levens beter gaat of niet, en waarom dan wel of niet. Zo kan ik nog even doorgaan.

Beroepstrots

Maar de belangrijkste reden vind ik denk ik dat de identiteit, de beroepstrots die met een dergelijke vereniging van wijkteams zichtbaar wordt, stem krijgt. Een zo cruciale factor in de verbouwing van de verzorgingsstaat verdient een eigen huis, een eigen podium. Ik stel voor dat iedere gemeente bovenop het budget voor hun wijkteam twee procent voor de federatie neerlegt en dat VWS het totaalbedrag verdubbelt. Waarvan akte. Ik heb inmiddels begrepen dat de website dit kalenderjaar een reboot krijgt. Mooi. Aan de slag, moedig voorwaarts met de Associatie wijkteams.