‘Waar we eerst kampachtig thuis gingen werken, gaan we nu de wijk weer in.’ Sociaal werker Sjef van der Klein slaat de spijker tijdens ons gesprek weer eens op z’n kop en ik herkende het meteen. De coronasamenleving went en we vinden onze weg binnen de mogelijkheden van de RIVM-maatregelen. Maar naast veiligheid, zijn er ook andere waarden die onze aandacht vragen.

Bewegingsruimte

Het stof van de eerste chaos is enigszins neergedaald en ik vind de Nederlandse lockdown eigenlijk best uit te houden. Zeker in vergelijking met bijvoorbeeld Italië. Een vriendin die daar woont vertelde dat ze boos wordt aangekeken als ze een rondje gaat rennen (inmiddels rent ze alleen nog in haar eigen trappenhuis). Hier in Nederland is verrassend veel bewegingsruimte.

Coronacirkel

Aanvankelijk hadden mijn vriend en ik één stel in onze coronacirkel opgenomen. We zouden uitsluitend elkaar zien én op afstand. Maar als ik heel eerlijk ben: die afstand was van korte duur. Al snel kromp de anderhalve meter en op onbewaakte momenten raken we elkaar zelfs aan. Die manier van affectie tonen is zo natuurlijk.

Eenzaam

Vervolgens belde een ander bevriend stel: ‘Help! We worden gek van onze isolatie.’ Ze klaarden enorm op van een borrel bij ons thuis. Een week later bezocht ik toch ook mijn gezonde maar stiekem een beetje eenzame vader. Wie lukt het om bij zo’n bezoek géén knuffel te geven?

Afwegingen

De afwegingen die ik in mijn privéleven moet maken, maken sociaal professionals momenteel in hun dagelijks werk: (hoe) kan ik iemand bezoeken? Wie breng ik in gevaar? Maar ook: is het me het risico waard? Hoe hard heeft diegene me nodig?

Fietsen

In de straten en parken zie je mensen schipperen met dit dilemma. En niet alleen zoeken mensen manieren om elkaar wel te zien. Ook zoeken ze naar manieren om fysiek en mentaal gezond te blijven. Waren de fietspaden aanvankelijk uitgestorven, afgelopen weekend was het ouderwets laveren tussen wandelaars en dagjesfietsers.

Middenweg

Er lijkt een middenweg te zijn tussen geheelonthouding en elkaar massaal besmetten. De coronabesmettingen en IC-opnames nemen af, premier Rutte roemt onze inzet. En misschien is dit de manier waarop we voorzichtig en gelijkelijk uit de lockdown komen. Want naast de formele regels is er ook altijd menselijk gedrag. Eerst sloot iedereen zich thuis op, inmiddels spreken we weer af. Nu nog op afstand en zo nu en dan misschien met een vluchtige hand op de schouder. Hopelijk kunnen en mogen we snel weer volle bak knuffelen.