Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Column: Een bezoek aan het Europarlement in Straatsburg

In gesprek kunnen gaan met elkaar, met Europarlementariërs en daarmee een beetje het enorme containerschip van het Europese Parlement kunnen kantelen naar meer aandacht voor jongeren rondom inclusie, armoede en wonen, was het doel van een twintigtal jongeren. In ons specifieke geval over inclusie en handicap.

We waren door EAPN Nederland uitgenodigd om deel te nemen aan het European Youth Event 2021. En ook onze jongeren, dochter Mayim, meervoudig gehandicapt, haar broer Machiel en Lisa. Machiel studeert sociologie en Lisa rechten. Al jaren strijden we voor een toegankelijke inclusieve wereld. Mayim heeft met mij recent een boek geschreven over inclusie. We namen een tiental exemplaren mee en deelden dit uit aan belangstellenden.

Debat

Voor ons en Mayim was het belangrijkste debat op vrijdagmiddag waar expliciet over inclusie werd gesproken. Ze zat pontificaal voor de sprekers met haar eigen boek over inclusie en was daarmee ook voor de diverse parlementsleden letterlijk symbool voor inclusie. Stoelen moesten verschoven, door een zich ongemakkelijk voelende medewerker van het parlement, want ze moesten op tijd beginnen. Het verhuisgedoe liet zo aan de hele zaal zien dat toegankelijkheid creëren ook handen uit de mouwen is.

Living Library

Buiten op het festivalterrein was het Living Library, een mooie plek waar naar Mayim’s verhaal kon worden geluisterd. Dat waren intieme momenten met buitenlandse en Nederlandse jongeren. Zo kwamen we een groep jonge D66 jongeren tegen die Mayim herkenden vanwege de bekendheid die ze langzaam krijgt met haar inclusieve verhaal.

De oude ontoegankelijke stad

De avonden met de groep waar we mee op pad waren, gaven ons tijd om elkaars verhalen te delen. Mayims inclusieve verhaal stond namelijk niet op zichzelf. Ook de hulphond van een van de jongeren mocht niet vaak naar binnen, de vele restaurantjes in de oude stad waren het niet gewend. En er was veel overtuigingskracht nodig. Mayim werd in de avonden de restaurants in getild vanuit haar rolstoel, want natuurlijk heeft een oude stad veel trappetjes en daarmee niet een vorm van echt gastvrij zijn.

Ook de entree bij het parlement had diverse drempels, vanwege de vele controles, terwijl je het daar niet verwacht. Walk the talk zou ik dan zeggen. Maar goed, positief als we zijn: We hadden een prachtige ‘collectie’ jongeren verzameld die nu ook eens een keer gehoord en gezien werden, en dat is belangrijk. Het waren meer dan geslaagde dagen op een plek waar je niet zo vaak komt, en zeker niet met een meervoudige handicap.

Cliffhanger

Mayim heeft haar boek, met een prachtige brief voor Amalia via de Koning en de hofhouding kunnen doorgeven. Erg benieuwd naar een reactie. Ja toch? Wellicht in een volgende blog.

 

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.