Stiekem ben ik blij dat reallife vergaderingen en overlegtafels momenteel niet doorgaan. Ik hoor in digitale meetings namelijk veel minder vaak de zin waarop ik heel allergisch reageer: ‘Ik werk voor [organisatie] en [organisatie], maar vandaag zit ik hier met de pet van [organisatie].’ Ik heb nooit begrepen hoe je die andere petten thuis kunt laten. Ik zit daar als mezelf en neem ook de kennis uit verschillende organisaties mee. Daarom zeg ik: ‘Ik zit hier met mijn propellor pet!’

Altijd mee

Die propellor pet heeft namelijk meerdere vakken en kleuren. Bij mij is dat bijvoorbeeld roze van ExpEx, blauw van Levvel, geel van BIJ1 en niet te vergeten rood voor mij als mens. Die rode kant probeer ik meestal voorop mijn hoofd te zetten, maar het kan gebeuren dat ik ergens echt voor een organisatie zit en dan staat hun kleur voorop. Maar alle andere kleuren van mijn propellor pet neem ik altijd mee.

Voorbeelden van verwarring

Voor mij is dat niet meer dan logisch, maar voor anderen is het soms verwarrend. Bij de jeugdzorgorganisatie Levvel waar ik werk denken ze soms dat ons ErvaringsKennisTeam hetzelfde is als ExpEx. En bij het ExpEx platform deel ik dingen van BIJ1, terwijl niet iedereen daar zo antiracistisch of activistisch is als ik. Maar alle ExpEx strijden wél voor een betere jeugdzorg. En alles wat bijdraagt aan dat doel of waaraan ExpEx hebben meegewerkt deel ik, of het nou een motie is van de PvdA of een initiatiefvoorstel van GroenLinks. En dat is dan soms weer verwarrend voor de mensen bij mijn politieke partij BIJ1.

Belangenverstrengeling vs belangenbehartiging

Organisaties willen geen kleur bekennen, in ieder geval geen politieke kleur. De politiek bepaald mede waar het geld en dus het grote deel van de macht heengaat. Maar politiek is meer dan de Tweede Kamer of je gemeente: al het persoonlijke ís politiek. Ik denk dat de angst politiek te zijn ook veroorzaakt wordt doordat we gewend zijn dat politiek betekent: belangenverstrengeling. Ja dat is het als je werkt bij Shell en meepraat over het klimaatbeleid. Maar wat ik doe is belangenbehartiging. Ik werk voor een betere jeugdzorg én politiek waarin gelijkwaardigheid en ervaringskennis de basis zijn. En dan heb ik  toevallig een positie bij de ene organisatie en wordt ik betaald door de andere. Maar ik ben van geen enkele organisatie, ik ben van mezelf.

Van hokjes naar kruispunten

We vergroten de verschillen vaker uit dan de overeenkomsten en denken en handelen te veel vanuit rollen. Wederom draait het hier om macht: een rol of functie zorgt voor een machtspositie. Daarom riep ik bij een bijeenkomst met bestuurders in de jeugdzorg vorig jaar op om alle naamstickers af te doen op de borrel. Zodat we niet eerst naar elkaars borsten keken om te weten waar iemand werkt en wat er dan te halen valt. Laatst bij een bijeenkomst met jongerenorganisaties wilden we ook van mens tot mens communiceren en daarom was je organisatie noemen verboden. Het enige wat gedeeld mocht worden waren persoonlijke zaken.

Voorstelrondje

Dat zouden we vaker moeten doen! Dus: deel je een volgend voorstelrondje iets persoonlijks? Gaan we de volgende keer gewoon naambordjes maken met alleen een voornaam? En neem jij voortaan je saaie eenkleurige pet mee, of ook een propellor pet?