In 2006 werd ik in een interview de ambassadrice van de tuintherapie genoemd. Deze therapie valt onder de paraplu van creatieve therapie. Ik liep toen zelf met een fikse burn-out in een therapietuin in Den Haag rond. Wat een wereld ging er voor mij open. Over de inzichten die ik daar vergaarde over mijn dagelijks functioneren, kan ik veel vertellen. Het was daar op die plek, en met kundige therapeuten, waar ik mijn nieuwe stappen zette richting de wat betere en meer ontspannen versie van mijzelf.

De natuur ontdekt

Hoeveel onderzoeken hebben wij nog nodig om de vruchtbaarheid van deze methode in te zien? Naast therapeuten hebben gelukkig veel coaches de natuur ook ontdekt. En zo kom je dan de begrippen natuurcoach en wandelcoach steeds vaker tegen. Zelf noem ik mij Buitencoach. Natuur en wandelen zijn vaste onderdelen, maar er is veel meer in de buitenruimte wat je kunt gebruiken als coach. In de afgelopen jaren wint de natuur tot mijn vreugde flink terrein als het gaat om bijvoorbeeld herstel van een burn-out en het tegengaan of aanpakken van stress.

Altijd aan

Stress heeft mij soms ook in zijn greep. Gelukkig herken ik tijdig de signalen van lijf en leden. Vorige week had ik weer zo’n moment dat deze ‘aan-knop’ weer pal voor mijn neus stond. Ik kon er niet meer omheen: al weken achter elkaar ren ik maar door. Dat hou ik niet vol. Niet meer. Terwijl ik bijna alleen maar leuke, uitdagende en interessante dingen doe.

Uit m’n handen laten vallen

En toch is het broodnodig om rustmomenten in te bouwen. Ik kan wel zeggen dat ik de laatste tijd net iets te ver en te lang op ‘aan’ heb gestaan. Het sluipt er zo onbewust in. Herken je dat? Ik heb vervolgens een paar dagen alles zogezegd uit m’n handen laten vallen. Alleen activiteiten met de hoogste prioriteit kwamen aan bod. Meer niet. En mijzelf de vraag gesteld: Waar heb IK behoefte aan? Want zeg nou zelf: als coach ben je toch vaker met ‘de ander’ bezig.

Zeeën van tijd

Wat mij onder meer helpt, is elke ochtend starten met een paar minuten buiten zitten. Met m’n ontbijt of enkel stilzitten met m’n ogen dicht. Even helemaal niks. Luisteren naar de enorme verscheidenheid aan vogelgeluiden. Het geeft mij vervolgens de hele dag het gevoel alsof ik zeeën van tijd heb. Wat een effect! Door zo’n simpel moment.

Het smaakt naar meer

Luister in de ochtend vijf minuten aandachtig naar vogelgeluiden. Je kunt dat overal doen; in de tuin, op je balkon, of stop onderweg naar je werk even bij dat bankje in het park, rijd er desnoods kort voor om. Schijnt de zon? Voel dan hoe de stralen je gezicht strelen. Vijf minuten. En als je dat moeilijk vindt, doe het in het begin één minuut. Ik durf te beweren dat dit vervolgens naar meer gaat smaken. Welkom in de wondere wereld van het ‘groene brein’. Daarover later meer.