Opruimen brengt je soms zomaar in de reflectiestand. Zo vond ik bij de eindejaarsopruiming van mijn kantoor het papier dat eerder op de deur van het Inloophuis hing. In een tijd die voelt als een ver verleden. Op 16 maart 2020 konden bezoekers daar lezen: ‘We zijn deze week gesloten, hierna zullen we het per week bekijken’.

Inmiddels zijn we ruim veertig weken verder. Weken waarin we voor een deel dicht en gelukkig ook voor een deel open waren. Ruim veertig weken van enorm veel wikken en wegen. Telkens opnieuw bekijken wat mogelijk is, inventariseren van beschikbare vrijwilligers, afwegen van risico’s en behoeften, zoeken naar alternatieven. Niets ging op routine.

Mooie momenten

Dat bracht ook mooie dingen. We zijn meer online gegaan, hebben ook andere mensen bereikt daardoor. Zo waren er bij ons Inloophuis bijvoorbeeld de online workshops voor ouders, een workshop ondersteunende gebaren, de bevrijdingsdagquiz en natuurlijk de online inloop. Met de nieuwe bakfiets zijn we, zodra dit mocht, op stap gegaan om mensen te ontmoeten. Zo spraken we mensen die niet vanuit zichzelf naar onze ontmoetingsplek zouden komen. Ook werd extra duidelijk hoe belangrijk ontmoeting is. Zoals onze stagiaire verwoordde: ‘Nu begrijp ik pas hoe belangrijk deze plek voor sommige bezoekers is.’

Gemis

Terugkijkend mis ik vooral de spontane ontmoetingen en acties. Ik mis het iets te kunnen plannen zonder telkens de uitvoering te hoeven aanpassen.  Het gewoon even mijn stoel ertussen zetten wanneer ik aanschuif bij de inloop. Wat ik niet ga missen is het telkens wikken en wegen. Leuke ideeën die opkomen maar coronatechnisch niet uitvoerbaar zijn. Wat is goed voor het werk, voor de bezoekers, voor de vrijwilligers maar ook voor mijzelf? Hoe houden we het nog een tijd vol?

Vooruitblik

Staande op de drempel van 2021 blijkt vooruitkijken een stuk lastiger dan terugblikken. Wat zal het jaar gaan brengen? Een briefje ‘we bekijken het per week’ zal er niet meer op de deur hangen. Die naïviteit hebben we niet meer.  Het zal nog wel een tijd van veel wikken en wegen blijven. Wanneer kunnen we weer de inloop opstarten? Hoe doen we uitdeelacties coronaproof? Wanneer kunnen we stopgezette activiteiten weer oppakken? Hoeveel vrijwilligers zullen weer aanhaken? Wat gebeurt er allemaal achter die voordeuren en welke rol kunnen wij daarin spelen?

Balans

Het zal de komende tijd dus nog zeker niet vanzelf gaan. Ik wens eenieder toe dat bij al dat wikken en wegen de balans wordt gevonden tussen dat wat goed is en dat wat haalbaar is