Eind vorig jaar publiceerde het European Youth Forum, de koepelorganisatie van jongerenorganisaties in Europa, een onderzoek naar de impact van niet-formeel leren op de kansen voor jongeren op de arbeidsmarkt. Uit het onderzoek volgde een aantal opvallende conclusies.

Allereerst bleek dat er een goede match is tussen de vaardigheden die werkgevers vragen en de vaardigheden die jongeren opdoen in een jongerenorganisatie. Ten tweede blijken de meeste jongeren zich bewust te zijn van de vaardigheden die ze opdoen, en blijken de meeste werkgevers daar positief over te zijn.

Maar, en dat is wat mij betreft een van de belangrijkste conclusies, jongeren blijken die ervaring en vaardigheden niet goed zichtbaar te maken in een sollicitatie. Veel werkgevers komen er pas tijdens een gesprek achter welke ervaring een sollicitant heeft opgedaan bij een jongerenorganisatie. Voor diegenen die niet worden uitgenodigd voor een gesprek is dat dus te laat.

Naast het ontwikkelen van vaardigheden en competenties, is het zichtbaar maken hiervan dus minstens zo belangrijk. Op school leren we echter niet goed hoe we moeten solliciteren. De meeste cv’s worden geknipt en geplakt uit een voorbeeld-cv op internet. Vaak is dit niet meer dan een droge opsomming van opleidingen en werkplekken. Maar de behoefte bij jongeren om te leren hoe je het beste jezelf kunt verkopen, is er wel degelijk.

In de afgelopen jaren heb ik veel kleine jongerenorganisaties gezien die sollicitatietrainingen en presentatieworkshops organiseerden. Kort geleden sprak ik een hoogopgeleide maar werkloze jongen, die samen met een aantal andere jongeren een project opzet om met name hoogopgeleide leeftijdsgenoten te laten zien hoe je juist ook je vaardigheden en competenties kunt inzetten bij het vinden van een baan. Voor velen is dit geen vanzelfsprekendheid.

Het wordt dus tijd voor een ‘cv nieuwe stijl’, waarin we niet alleen opdreunen welke diploma’s we hebben behaald en wie onze werkgevers waren, maar vooral wat we geleerd hebben van deze ervaringen en welke competenties we hiermee hebben opgedaan. Iedereen die een half jaar bananen heeft geplukt in Australië schrijft dat op z’n cv. Waarom? Omdat we denken dat de potentiële werkgever hieruit de conclusie trekt dat ik een ondernemend persoon ben, niet bang om het avontuur aan te gaan en verantwoordelijk genoeg om zelf m’n geld te verdienen. Maar als die potentiële werkgever nu 150 van dergelijke cv’s moet doornemen? En dus niet de tijd neemt om bij elk cv na te denken wat zo’n buitenlandervaring kan betekenen voor de waarde van een potentiële werknemer?

Jongeren moeten ondersteund worden bij het concreet benoemen wat ze hebben geleerd van dat halfjaar in Australië, hoe ze hierdoor persoonlijk en sociaal zijn gegroeid en welke vaardigheden ze hebben ontwikkeld die nu ontzettend goed van pas komen. Daarmee laat je zien wie je bent, wat de werkgever aan je heeft, en onderscheid je jezelf van de vele andere sollicitanten.