Lees hier meer blogs van Monique Kempff >>
Een langlopend CAO-traject binnen de VVT-sector helpt er niet aan mee het imago van een toch al ondergewaardeerde branche met ondergewaardeerde werknemers te verbeteren. Hoe vinden we die 12.000 mensen? Hoe binden we hen en hoe behouden we ze?
Simpele vragen waarvan de oplossing complex is. Allereerst moeten we ophouden met doen alsof het voor gezondheidszorgers niet belangrijk is om een goede baan met bijbehorend salaris te hebben. Medisch specialisten voeren er zelfs actie voor en dat zijn toch niet de slechtst betaalde gezondheidszorgers.
Zolang we proberen mensen te werven voor een beroep wat er toe doet, zinvol is, voldoening geeft, waarin je altijd werk kunt vinden, waarin je vele branches kent en waarin je zelfs nog carrière kunt maken, maar niets doen aan de arbeidsomstandigheden (agressie en zorgzwaarte nemen toe) en honorering (“bij de kaasboer verdien ik meer”), dan maken we ons zelf iets wijs.
Ik hoop dat ik me niet vergis, maar de jongeren die ik spreek, willen best ‘iets met mensen doen’……maar dan als visagist, kapper of kinderverzorgster. En dan heb ik het vooral over de meisjes. Misschien is het een idee om je specifieker te richten op de jongens onder de jongeren en hen te werven. Enkele broeders dienen zich wel aan maar dan vooral in de GGZ, op de ambulance of in de OK.
Een beetje in verlegenheid vertellen de broeders uit de ouderenzorg mij dat ze in elk geval verder willen leren. Misschien is dat jammer omdat zij dan niet behouden blijven voor het primaire proces, maar gelukkig wel voor de zorg. En dat is dan altijd nog beter dan dat ze bij de kaasboer gaan werken.
Monique Kempff (1961) is sinds juli 2007 voorzitter van NU’91. Kempff deed een opleiding tot psychiatrisch verpleegkundige in Psychiatrische Ziekenhuis Schakenbosch te Leidschendam. Daarna volgden veel inhoudelijke en managementopleidingen. Van het primaire proces tot aan de directietafel, zowel in de GGZ, ziekenhuizen en VVT. Kempff heeft ook internationaal ervaring opgedaan in de gezondheidszorg.
” Een beetje in verlegenheid vertellen de broeders uit de ouderenzorg mij dat ze in elk geval verder willen leren. Misschien is dat jammer omdat zij dan niet behouden blijven voor het primaire proces, maar gelukkig wel voor de zorg. En dat is dan altijd nog beter dan dat ze bij de kaasboer gaan werken.”
Wil je dan als een blok aan deze broeders benen hangen en ze van hun 18e tot 67e verzorgende laten, alleen maar omdat ze dan zo lekker door kunnen wassen, of zoals het ook genoemd wordt het ‘primaire proces’ Juist jongens zijn carrière gericht!! En zeg eerlijk, een ambulance is toch ook stoerder/ spannender dan een verpleeghuis ??
In plaats dat men wordt gestimuleerd om door te leren. Daarbij, het salaris van een verzorgende….voor een kerel….kom op….wordt wakker!!!
Beste Monique,
Een goed artikel.Deel jou visie.
Laten we zoveel mogelijk jongeren promoten om voor de zorg te kiezen.
Het is zo dankbaar werk !!!
Doe het zelf al met veel plezier al 25 jaar.
Groet Lente