De vrijwilligers en mantelzorgers het zelf laten oplossen dus. Handen eraf, lijkt het adagium. Ik vraag me echt af waarom we ‘de kanteling’ niet gewoon ‘de besparing’ kunnen noemen. Kanteling 2.0. Twee keer zoveel besparen dan men van plan was. 2.0 X dus. Want, dat laatste is meer de realiteit dan de ambtelijke mooipraat om de burger de natte droom voor te houden dat hij zijn eigen verantwoordelijkheid terug krijgt.
De burgers is de laatste tijd de verantwoordelijkheid afgepakt als het gaat om het organiseren en regelen van eigen hulp. Dat is geen geheim. Zorgstaat Nederland is ook een controleerstaat. De overheid en de gemeente nemen steeds meer regietaken over, of laten helemaal los. Actieve burgers, was het signaal, maar kille sanering is de praktijk. Burgerinitiatieven worden niet meer echt gehonoreerd en de ondersteuningsstructuur steeds meer aanbodgericht. Nieuwe initiatieven worden de hemel in geprezen, maar niet gefaciliteerd door de gemeente.
De kanteling van dit lijkt een schijnkanteling te worden. Een kanteling naar het verleden en niet naar de toekomst. En dat willen we toch niet? De gemeente zou actieve burgers juist moeten ondersteunen, burgers die gezamenlijk stichtingen opzetten die jonge daklozen weer op de rit krijgen (zoals mijn vrouw samen deed met Zakia Attaea een Marokkaanse partner), burgers die innovaties willen doorvoeren die ouders van kinderen met een handicap weer helpen de regie over de hulpverleners terug te krijgen (zoals Sanne-Lot van Ulzen deed), burgers die een klein beetje ondersteuning vragen, maar waar gemeenteambtenaren geen weg mee weten omdat zij nog op de oude manier denken en niet kanteldenken.
En dat is het dilemma van de gemeenten. Aan de ene kant worden er programma’s gestart waarmee burgerinitiatieven rondom buurtzorg, mantelzorg en het creëren van zorgnetwerken worden aangejaagd en aan de andere kant verdwijnen de mogelijkheden van de gemeente om deze initiatieven financieel te ondersteunen. Ambtenaren juichen zorginnovatie toe, zijn druk aan het kantelen, spreken over een integrale aanpak (ik hoor zelfs de woorden holistisch), maar vergeten dat de echte innovatie in de inkoop zit die zorgvragers doen met eigen zorgbudgetten.
In de transitie van de AWBZ naar de Wmo nemen de gemeenten de hulpvragende burger niet serieus als partner en plaats waar de vernieuwing, de ideeën vandaan komen. En dat moeten ze nu juist wel gaan doen. De kennis en kunde van de moderne assertieve betrokken burger is juist de oplossing van de kanteling en het bezuinigingsvraagstuk. In dialoog met de burger. Samen dus.
Ondergetekende is al een tijdje aan de slag met zijn eigen gemeente. Ik merk dat mijn eigen gemeente wil luisteren. Na een motie van GroenLinks en is men het erover eens geworden, burgers worden (is de belofte) nu steevast uitgenodigd bij het ontwerpproces rond de kanteling. Want ik mag persoonlijk wel menen dat de burger aan zet is. Maar de gemeentes moeten ook ontdekken dat je in co-creatie de mooiste oplossingen kunt bedenken. Ik daag de gemeenten dus uit die stap te zetten. Want die burger is allang gekanteld naar 3.0. Nu de politiek nog.
Al kantelend even vergeten dat WMO raden slechts mogen adviseren.
Bij zoveel verantwoordelijkheid die gemeenten in hun maag krijgen
geschoven hoort ook een wetswijziging voor WMO raden met
instemmingsrecht gelijkend op de Wet op de Ondernemingsraden!
De hiervoor beschreven situatie komt dan zeker niet meer voor.
Doe dat naar mijn zakelijk mailadres kolder@draoidh.nl dan kan ik u ook via de mail beantwoorden.
Mijn gemeente gaf opdracht aan Zorgbelang Gld cliënten te faciliteren ter voorbereiding 24 uur conferentie voor convenant gezamenlijke aanpak decentralisaties regio Arnhem (11 gemeenten). Ik had weerstand ervaren vanuit gemeentehuis, dacht dat de cliëntenraad wwb en de wmoraad niet zouden gaan en ben als ongeorganiseerd burger gegaan. Van de 470 cliëntenraden waren 16 er mensen. Soms op eigen titel, wel lid van een wmo raad. Zij hadden hun B&W stukken gevraagd ter voorbereiding ongevraagd advies en gehoord dat het niet van belang was.
Bespreking tussendoor wmoraden heeft er niet voor gezorgd dat ze er de volgende bijeenkomst voor convenant waren ter vertegenwoordiging van de burger/cliënt.
Intentieverklaring werd ondertekend door wethouders, beleidsmakers, directeuren van (zorg)bedrijven.
Zorgbelang gaf goede terugkoppeling en goede punten bezien vanuit cliëntperspectief en wensen cliënten. De wensen/belangen voor aanbestedingen, zelfregie, maatwerk zijn anders dan die van de ondertekenaars. Dit zouden de uitgangspunten van de decentralisaties dienen te zijn.
Ik zou graag de stukken sturen. Ik ga er vanuit dat wat er in mijn regio gebeurde een landelijk fenomeen is. U zou kunnen uitzoeken hoe dit proces in uw regio verlopen is, om uw positie voor daadwerkelijke inbreng te kunnen inschatten, en om te bedenken of uw gemeente de wens tot co-creëren van zijn burger vooraf al wel voorzien had.