Ik zoek een andere weg. Niet die van stok of strooppot. De strooppot alleen werkt ook niet. Ik bekijk de wereld niet door een roze bril. Waar wetten zijn, is er misbruik. Bij te veel misbruik wordt al het goede van binnenuit uitgehold. Wie heeft er nog zin belasting te betalen voor mensen in de bijstand als je veel mensen kent die wel bijstand hebben, maar ook veel bijbeunen?
De weg die ik zoek is een middenweg. Saai misschien, in deze tijd van uitersten. Maar liever een saaie dan een doodlopende weg. Laat ik een voorbeeld geven van de middenweg die mij voor ogen staat. Ik ken een jonge vrouw uit Angola. Ze moet terug. Angola is relatief veilig. Een vriendin is haar al voorgegaan. Uit telefonisch contact is gebleken dat de vriendin de prostitutie in gejaagd is door dezelfde mannen die haar naar Nederland brachten. De jonge vrouw zet haar hakken in het zand. Er is geen stok in de wereld die haar terugkrijgt. Met de strooppot zou ze blijven, maar zouden ook vele anderen naar hier komen.
Met de middenweg is het gelukt haar terug te laten keren. Haar perspectief is voorop gezet. Ze kreeg een eerlijke procedure, het ware verhaal van een leven in de illegaliteit is gehoord en er is samengewerkt aan een terugkeer met kansen. Vol trots en met opgeheven hoofd werkt ze nu in haar thuisland.
Het kabinet hobbelt door. Soms krijgt het te maken met de stok: een tik op de vingers van de rechter. Het kabinet beweegt door de stok. Dat dan weer wel.
Compleet paranoïde wordt je van die sinterklaas types als Spekman. Het is zo lekker geld weg te smijten in een bodemloze put als het niet van jezelf is.
Wetten zijn er om gehandhaafd te worden, Sinterspekman…. ook wetten die er in voorzien een onderklasse in stand te houden. En als het teveel kost om die wetten te handhaven moeten ze worden afgeschaft en niet in stand gehouden zodat de belastingbetaler zich scheel kan betalen aan het mis-of oneigenlijk gebruik er van.