Het B-woord is een abstract begrip wat vooral samenvat dat er héél veel regeltjes zijn die héél belangrijk zijn. Het B-woord zorgt er vooral voor dat een goed en eenvoudig idee zo complex wordt gemaakt dat het niet meer uitvoerbaar is of dat het allemaal weer zo bureaucratisch wordt dat je er liever niet meer aan begint: Business logica.
Als ik in gesprek ben met bedrijfsvoerders en allerlei ondersteuners in de zorg is er altijd weer die business logica. Logisch uiteraard, het zijn niet voor niets de bedrijfsvoerders en ondersteuners. Maar in gesprek met behandelaren en zorginhoudelijke managers gaat het óók over business logica, vermomd in termen als ‘DBC’s’, ‘declaratieregels’ en ’tijdschrijfregels’.
Met verzekeraars en gemeentes is het niet veel anders, regeltjes, contracten, budgetten, inkoopvoorwaarden, enzovoorts, enzovoorts. Gelukkig spreek ik ook nog met cliënten. Tot mijn grote schrik hebben zij het óók over hun declaratieformulier, eigen risico grenzen en eigen bijdrage. Het zit dus wel snor met de business logica in deze tijd van bezuinigingen en we doen er allemaal gezellig aan mee.
Dit had al een prachtige afsluiting van deze blog kunnen zijn, want buiten de zorgsector ben ik nog nooit zo’n perfect doorgevoerde implementatie van business logica tegen gekomen.
Het is jaloersmakend. Wat is nu de truc hierachter? Waarom doen we dit braaf met zijn allen? Mijn idee: omdat business logica is ingevoerd onder het mom van ‘het verbeteren van de kwaliteit van de zorg’. En daar kan je het toch niet mee oneens zijn?
Enkele voorbeelden:
Elke gemeente en verzekeraar vraagt om een bepaalde wijze van rapporteren en declareren omdat zij hiermee kunnen toetsen of de juiste kwaliteit zorg aan de cliënt is geleverd.Stichting Benchmark GGZ vraagt instellingen specifieke vragenlijsten per doelgroep af te nemen om te toetsen of de juiste kwaliteit zorg is geleverd.Binnen instellingen wil men per afdeling zien of de juiste kwaliteit zorg is geleverd en worden er maandelijks tientallen rapporten met kwaliteitscijfers ingevuld, vermenigvuldigd en uitgedeeld.De cliënt moet kiezen tussen een verzekering waarbij het wel of niet mogelijk is om zelf zijn hulpverlener te kiezen omdat bepaalde verzekeraars alleen met topinstellingen zaken willen doen. Uiteraard ten bate van de beste zorg.
Het klinkt ook allemaal zo ongelofelijk logisch. Er is geen speld tussen te krijgen. Consultancy bureaus en EPD-leveranciers verdienen er goud aan en er zijn managementlagen te over om het hele circus draaiende te houden. Top.
Het is alleen zo jammer dat al die goedbedoelde business logica de kwaliteit van zorg in de weg zit. Sterker nog, we hebben het over zorg voor mensen met problemen. Wat heeft business logica daar eigenlijk te zoeken? Moeten we niet als de donder met zijn allen ‘cliëntenlogica’ gaan implementeren en meer vanuit de logica van een mens met problemen redeneren in plaats vanuit de logica van de zorgbusiness?!
PS: Mijn vriendin werkt in de zorg. Ze vroeg mij na het lezen van deze blog, of ik het begrip ‘cliëntenlogica’ niet wat verder moest toelichten… I rest my case.
