De vorige keer blogde Lennard over eHealth >>

Een totaal herkenbare en terecht reactie, zeker in de zorg. We zijn van EPD naar EPD gesleurd en mooie beloftes zijn nooit of maar gedeeltelijk waargemaakt. Een echte sprong voorwaarts is er nooit geweest.

Voor iedereen die deze reactie herkent, heb ik goed nieuws. Er lonkt iets moois aan de horizon. Een nieuwe toekomst waarin migreren helemaal niet meer nodig is. Ik zie de volgende ontwikkelingen die samenkomen en tot iets moois kunnen leiden:

• Ik zie jou en velen met je rondlopen met apps en fitness-/healthtrackers.
• Ik zie een machtsverschuiving en meer macht terechtkomen bij een nieuwe generatie cliënten.
• Ik zie moderne ICT ontstaan en de eerste scheurtjes in de EPD’s bastions ontstaan.
• En last but not least; ik hoor dat de zorg zelf begint te vragen om een stap voorwaarts

Graag schets ik de nieuwe werkelijkheid die ik zie en die voor het oprapen ligt, voor diegenen die durven.

Ontwikkeling één van de nieuwe werkelijkheid is dat jij en ik met onze apps, internettoepassingen en trackers over zeer veel kennis en informatie over onze eigen gezondheid beschikken, waarbij ons dossier in een EPD in het niet valt. Met andere woorden: wij beheren zelf met onze eigen apps en internettoepassingen ons ‘dossier’.

Ontwikkeling twee van de nieuwe werkelijkheid is dat de zorg zich langzaamaan begint te realiseren dat een factureringssysteem iets heel anders is dan een patiëntendossier en dat beide om hele andere expertise vragen. Een boekhouder moet zich in zijn eigen systeem vooral druk maken over de facturen naar de gemeente en verzekeraars en de regeltjes die daarbij van belang zijn.

Een hulpverlener moet zich met in eigen systeem vooral druk maken over hoe hij een cliënt optimaal helpt. We stoppen met eindeloze pogingen om alles in een totaal onoverzichtelijk systeem te krijgen voor tig verschillende gebruikers met tig doelen.

Ontwikkeling drie van de nieuwe werkelijkheid is dat de zorg zich begint te realiseren dat ze een zeer klein deel van het netwerk van de cliënt is. Jij, als hulpverlener, bent niet degene die kan regisseren, of over alle relevante informatie van de cliënt kan beschikken. Dat is de cliënt zelf. Dit betekent dat je, met toestemming van de cliënt, aanhaakt op zijn leven en zijn informatie. Je brengt hooguit wat informatie en hulp in die de cliënt weer een stap verder helpt.

Wat mij betreft extraheren we uit deze ontwikkelingen een totaal nieuw denkkader, waarbij we denken in componenten in plaats van in een groot systeem. Als je dit denkkader wilt omarmen is het eerste wat je moet doen; stoppen met het heilig verklaren van het EPD. Zolang je dit wel blijft doen blijf je vast zitten in oude angsten en een oud denkkader. Zie het EPD als een van de vele componenten en ga terug naar de kern. Laat de boekhouder zijn factureringssysteem gebruiken en laat de cliënt zijn favoriete apps gebruiken om aan zijn herstel te werken. Gebruik als hulpverlener jouw aantekeningen-app en persoonlijke agenda en vraag toestemming aan de cliënt om waar nodig mee te kijken in zijn apps om hem extra te ondersteunen.

Dan; als klap op de vuurpijl, om de gehele cirkel rond te maken: migreer al deze losse componenten niet!

‘Migreren’ betekent dat je ‘oud-denken-informatie’ in een nieuwe werkelijkheid probeert te passen. En dat gaat gegarandeerd niet lukken… Start de nieuwe werkelijkheid met een schone lei.

Dit lijkt een belachelijk versimpelde voorstelling van de werkelijkheid, maar laten we eerlijk zijn, is de echte ‘versimpeling van zaken’ niet altijd geweest dat we dachten met een allesomvattend EPD af te kunnen?