Lees hier meer blogs van Tineke van Uden >>
En die maar heeft te maken met de leeftijd van de vrijwilligers en de erfenis van het overorganiseren.
Na jaren van herstructurering is onze volkswijk veranderd. Er zijn veel jonge stellen, vaak met kinderen, in de wijk komen wonen. Tijdens de bespreking kwam opnieuw naar voren dat er behoefte is aan jonge mensen die het stokje straks (waarom niet nu?) over kunnen nemen. De huidige vrijwilligers zijn, zonder respectloos te willen zijn, aardig op leeftijd. Het blijkt lastig om jongere mensen te betrekken bij activiteiten en ’t bestuur. Tijdens deze bijeenkomst was een jong stel aanwezig, zij zijn wel actief. Tijdens het gesprek dat we voerden aan een tafel in het horecagedeelte van het wijkhuis, gebeurde vervolgens datgene waardoor het zo lastig is om iets te organiseren.
Dit stel had een idee voor een spelletjesavond voor jonge mensen tussen de 25 en 50 jaar. Zelf waren ze gek op moderne spelen, maar het ook wel een beetje beu dit altijd met zijn tweeën te doen. Ik dacht hoe moeilijk kan het zijn? Je neemt je favoriete spel mee, nodigt mensen uit, gaat aan tafel in het wijkcentrum zitten en het feest kan beginnen. Maar nee, na bespreking met iemand van de activiteitencommissie moest het ingebracht worden zodat het bestuur een besluit kon nemen. Het bleek echter niet besproken te zijn binnen het bestuur. Iemand van de activiteitencommissie wees er terecht op dat het wel raar is dat aanmelding via hen moet lopen terwijl ze zelf ook mail kunnen ontvangen.
Langzaam maar zeker schoven steeds meer vast bezoekers onze kant op. Bij het horen van spelletjesavond riep een dame direct: ‘Ja, leuk, oud-Hollandse spelen.’ Bij het noemen van bijvoorbeeld Kolonisten van Catan werd direct gereageerd dat niemand dit kent. Er volgde uitleg dat het vooral bedoeld was voor jonge mensen. Van verschillende kanten kwamen opmerkingen dat dat toch niet lukt, dat niemand die spelen kent, dat ze toch niet komen, dat er geen plek voor is, dat er dan kaarters komen…Ik kon het niet nalaten om op een gegeven moment op te merken dat er dan maar ingeschikt moet worden of een tafeltje bijgezet. Hoe wil je jongere mensen binnen krijgen wanneer de oudere bezoekers de ruimte claimen?
Natuurlijk kan het best zijn dat niemand zich meldt, veel mensen uit de jonge doelgroep werken de hele week en zijn allang blij wanneer ze een avond niets hoeven. Maar toch, door allerlei drempels op te werpen wordt elke motivatie en creativiteit vooraf al doodgeslagen. En hoe moeilijk kan het zijn? Je pakt je favoriete spel, schuift aan, bestelt een drankje en gaat beginnen…
Tineke van Uden (1965) werkte in haar gevarieerde loopbaan met jongeren in de jeugdhulpverlening zoals opvangcentra, internaat, op straat en in het sociaal cultureel werk. In het volwassenenwerk deed zij ervaring op in de vrouwenopvang en stapte daarna over naar het maatschappelijk werk. Inmiddels is zij zelfstandig onderneemster en traint en adviseert organisaties rondom outreachende hulpverlening. Daarnaast is ze parttime docent Sociale Studies ben bij Avans Hogeschool ’s Hertogenbosch.
