Lees hier meer blogs van Maaike Knoppers >>
Bij nader inzien een interessante ervaring waarbij ik het huis(je) van een enorme diversiteit aan mensen van een prettig schoonmaakmiddelgeurtje heb voorzien. Wat betreft ‘ruim denken’ een aanrader voor iedere starter in het welzijnswerk. De huishoudelijke werkzaamheden heb ik inmiddels goed onder de knie (gebruik maken van een stofdoek, plumeau en schoonmaakazijn is over het algemeen niet heel gangbaar in een studentenhuis) en ook de mensen reageren positief op mijn aanwezigheid.
Naast het schoonmaken heb ik wekelijks de meest innemende en ontroerende gesprekken met mijn ‘klanten’. Bij deze gesprekken, onder het genot van een kopje thee of koffie, praten de meeste ouderen honderduit en heb ik binnen no time een duidelijk beeld van de globale levensloop. Bewust en soms onbewust pas ik mijn (subtiele) gesprekstechnieken toe die zo nu en dan prima resultaat opleveren. Het laten vallen van stiltes bijvoorbeeld. Een moeilijke maar waardevolle vaardigheid waarvan ik nu pas echt zie wat het oplevert namelijk; een verhaal.
Mevrouw X vertelt over haar kinderen. Als ik vraag naar haar derde zoon benoemt ze, met waterige ogen en een snik in haar stem, daar niet over te willen praten. De emotie is duidelijk voelbaar en er volgt een stilte… Deze duurt een aantal seconden, niet meer, en toch volgt het verhaal… De tranen nemen af en uiteindelijk lacht mevrouw bij het vertellen van een verhaal over haar zoon. Misschien toch fijn om het er even over te hebben?
Eenzaamheid en fysieke klachten zijn frustraties die frequent naar voren komen gedurende deze gesprekken. Kinderen hebben geen tijd om langs te komen (of zijn overleden), het niet zelfstandig iets kunnen ondernemen vanwege fysieke klachten, alleenstaand (weduwe/weduwnaar) zijn en dus gemis van partner ervaren en zo verder. Kortom, veel uiteenlopende verhalen waarbij eenzaamheid vaak de boventoon voert.
In het magazine ‘Psychologie’ van afgelopen maand las ik een klein artikel over eenzaamheid en het belang van een goed sociaal netwerk. Uit onderzoek is naar voren gekomen dat bij afwezigheid van dit ‘sociale netwerk’ eenzaamheid net zo schadelijk kan zijn als bijvoorbeeld alcoholmisbruik of het roken van vijftien sigaretten per dag. ‘De cijfers laten zien dat een goed sociaal netwerk een stevige buffer tegen stress en ziekte oplevert.’
Maar hoe houden ouderen een sociaal netwerk in stand? Mensen om hen heen sterven. Kinderen zijn druk bezig met (over)leven en de fysieke toestand van de ouderen gaat achteruit. Worden we misschien te oud? In sommige gevallen wel, denk ik. Maar je hebt het dan ook niet voor het zeggen.
De mens is een sociaal dier doordat hij niet in staat is om de eenzaamheid en daarin zichzelf te verdragen – Arthur Schopenhauer
Maaike Knoppers (1985) woonachtig te Utrecht, heeft in 2010 haar studie Maatschappelijk Werk en Dienstverlening afgerond. Na haar MBO Sociaal Pedagogisch Werk wilde zij meer verdieping in haar werkzaamheden en besloot om deze reden de opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening te volgen. Opzoek naar een uitdagende baan bevindt Maaike zich nu op het pad van sollicitaties en netwerken.
mooi artikel. Dit soort huishoudelijk werk kan jezelf veel leren. Ik heb het ook een tijdje ‘moeten’ doen. Ik bevond me tussen 2 banen zeg maar. Ik heb er geen spijt van gehad. Een meneer bij wie ik alfahulp was liet me bijv. weten dat hij het heerlijk vond om met iemand te kunnen praten over dingen die hem interesseerden. Hij viel niet onder de categorie ‘eenzamen’ al was hij 89 maar ieder mens heeft behoefte aan waardevolle contacten en dat kun je ook heel goed zijn als ‘interieurverzorger ;-)’ Belangrijk werk dus waarvoor veel meer waardering zou moeten zijn want de mensen die dit werk doen vormen een heel belangrijke brug met de buitenwereld voor veel oudere – niet meer zo mobiele – medemensen!
Dag Maaike,
Iedere keer als ik je weblog lees verbaas ik mij erover dat je nog geen baan hebt! Helaas is het maatschappelijk en sociaal werk in het DIAK Zeist en Utrecht met ingang van 2011 stopgezet.
Zij moeten 11 miljoen bezuinigen en daar is dus al de bijl in gezet. Blijven natuurlijk zat instanties over maar de bezuinigen in de zorg zetten door. Blijf stug doorgaan, mensen zoals jou hebben zij altijd nodig!!
Heel fijn te lezen dat je het “niet het meest verantwoordelijke werk”toch nog op waarde weet in te schatten nu je daadwerkelijk in deze huishoudens aanwezig bent geweest. Misschien niet het meest (misschien minst gewaardeerde bij professionals…) betaalde werk maar vaak wel de ‘vroeg signaleerders in de zorg. Dit zou meer op de voorgrond moeten komen en geloof me die dame of enkele heer met een luisterend oor en met de stofdoek in handen wordt vaak door cliënten zeer gewaardeerd zoals je ook wel in je artikel door laat schemeren.
Succes met het vinden van werk en neem deze ervaring mee….