Lees hier meer blogs van Dik Hooimeijer >>

Recent heeft massale volksweerstand voorkomen dat burgers op de eerste hulppost van het Academisch Ziekenhuis in Amsterdam ongevraagd onderwerp zouden worden van een nieuw spetterend reality programma. Ook hier maakten bestuurders van het ziekenhuis een ernstige inschattingsfout. 

Omroepen zijn verzot op het uitzenden van emoTV. Hoe meer narigheid van gewone burgers, hoe beter, als je ziet wat er wekelijks wordt uitgezonden. Programma’s over mensen met schulden, relatieproblemen als gevolg van een vreemde hobby, overgewicht, opvoedingsproblemen, het zoeken van contact met overleden familieleden of partners, het ‘uit de kast komen’ van jeugdige homofielen, het redden van verstoorde familierelaties, het aanpakken van kerels die het klussen in huis verwaarlozen, niets is te gek. Maar wel lekker vet emotioneel, veel ellende en heel veel tranen. Emotie scoort. Wij Hollanders lusten er blijkbaar wel pap van.

Binnen het welzijnswerk worden medewerkers dagelijks geconfronteerd met problemen en ellende van burgers. Met overtuiging, vakmanschap, respect en gevoel voor privacy proberen zij een helpende hand te bieden. Het beschermen van gegevens over hulpvragers, staat bijzonder hoog in het vaandel. Zeker als het over kinderen gaat is voorzichtigheid geboden.

Het kan en mag geen vermaak worden om massaal te gaan gluren naar ernstig verstoorde gezinsverhoudingen die uiteindelijk leiden tot uithuisplaatsing van kinderen. Dat is uitermate traumatiserend. Daar hoef je niet voor geleerd te hebben. De gedachte alleen al dit te gaan exploiteren, gaat alle perken te buiten. Want dat is het!

Ja, ik weet dat al die programmamakers roepen dat integriteit en het belang van de deelnemers boven alles gaat. Dat er opvang is en dat ze het via hun programma bespreekbaar maken in de samenleving. Het is goed met ze: het gaat om kijkcijfers en kijkcijfers leveren reclame op en dat is winst. Het is gewoon plat geld verdienen aan andermans ellende. In dit geval kinderen.

Dat Jeugdzorg Nederland al een jaar gesprekken voert over de uitzending, is voor mij dan ook volslagen onbegrijpelijk en onacceptabel. Ik hoop dan ook vurig dat dit programma er niet komt.

Overigens hoeft John de Mol niet te treuren. Als het een beetje meezit -of tegenzit, wat u wilt- wordt er de komende jaren enorm bezuinigd. Sociale zekerheid staat hevig op de tocht. Ik zie nu al interessante TV formats voor me. Wat dacht u van ‘So you think you could have een uitkering’. 25 bijstandsaanvragers in strijd met elkaar voor 1 uitkering. Moet boeiende TV kunnen worden.
 

Dik Hooimeijer (1954) is binnen Stichting MOOI, een welzijnsorganisatie in Den Haag en Zoetermeer, onder meer verantwoordelijk voor Marketing, Innovatie en Projecten. Sinds 1975 is hij werkzaam in de welzijnssector. Hij noemt zichzelf een absoluut welzijnsdier, maar is ook een oprecht criticaster. Naar zijn oordeel is welzijn te weinig innovatief en speelt het niet in op de tijdgeest. Volg Dik op Twitter via @Dikhooimeijer>>