Lees hier meer blogs van Dik Hooimeijer >>In de Achterhoek gebruikt men de term naoberschap (nabuurschap). Oude waarden als saamhorigheid, buurtgevoel, hulpvaardigheid, gemeenschapszin en respect voor medeburgers zijn daar uit de oude doos van zolder gehaald en stevig afgestoft. Politici en ambtenaren geloven er heilig in.

Het is verkiezingstijd dus probeer ik mijn geest te scherpen door te luisteren naar de verhalen van politici. Een niet altijd prettig tijdverdrijf overigens. Maar ineens schudde bovengenoemd artikel me wakker. Mij overigens in verwarring achterlatend. Ik herinner mij, dat een politicus in het verleden sprak over de boel bij elkaar houden en theedrinken. Die uitspraken zijn door een aantal andere politici min of meer belachelijk gemaakt. Alsof theedrinken bij de buren de oplossing is van de problemen in wijken en buurten. Van de politicus werd een karikatuur gemaakt. Maar het vreemde is dat juist zijn criticasters, nu ze aan de knoppen zitten, feitelijk hetzelfde zeggen of beter nog: veel verder gaan. Dat werd mij vooral door dit artikel duidelijk. We gaan helemaal geen theedrinken bij de buren: helpen die buren, trek zelfs de portemonnee als dat nodig is. Dat is het adagium! Afschaffen die collectieve voorzieningen! Waarom zou je ervoor betalen als je er zelf geen gebruik van maakt? Als u iets wilt, regelt u dit zelf maar.

Maar daar zit natuurlijk wel een beetje het probleem. Want waar is het vangnet in een samenleving waar enige vorm van solidariteit ver te zoeken is? Het individualisme dat in belangrijke mate hoogtij viert. Waar tegenstellingen tussen rijk en arm, jong en oud, werkenden en niet werkenden, autochtonen en allochtonen, randstedelingen en niet randstedelingen, vmbo en Lyceum, zwarte en witte scholen en vooral ook politici en burgers, zo groot is.

Hoe moet ik mij inspannen voor burgers die door politiek en media als tuig of extremist worden omschreven? Hoe kan ik er aan bijdragen dat kinderen met gedragsproblemen en een laag IQ zich straks in het regulier onderwijs toch kunnen handhaven? Wat moet ik doen om mensen in de bijstand arbeidsperspectief te bieden? Ik weet het echt niet. De boel een beetje bij elkaar houden? Een kopje thee drinken vond ik al een hell of a job. 

Dik Hooimeijer (1954) is binnen Stichting MOOI, een welzijnsorganisatie in Den Haag en Zoetermeer, onder meer verantwoordelijk voor Marketing, Innovatie en Projecten. Sinds 1975 is hij werkzaam in de welzijnssector. Hij noemt zichzelf een absoluut welzijnsdier, maar is ook een oprecht criticaster. Naar zijn oordeel is welzijn te weinig innovatief en speelt het niet in op de tijdgeest.