In de hulpverlening zijn de opvattingen over de manier waarop agressie moet worden benaderd blijkbaar aan het wijzigen. Twee (werkende) studenten gaan afstuderen op een onderzoek naar de betere agressietraining voor hulpverleners die met LVG’ers werken. De studenten zijn er van overtuigd dat er geen verschil is tussen het gedrag van een agressieve LVG’er en een dronken en agressieve kroegloper.

In de bespreking van de onderzoeksopzet heb ik twijfels over deze stelling en probeer helder te krijgen hoe deze uitspraak wordt bedoeld. Het is wellicht zo dat alle agressie op dezelfde manier kan worden benaderd en dat alle agressievelingen met dezelfde technieken tot bedaren kunnen worden gebracht, maar een LVG’er gelijkstellen aan een dronkenlap en een hulpverlener gelijkstellen aan een politieagent is naar mijn mening een grove dwaling.

Op de vraag aan de studenten of de intenties van een LVG’er wellicht anders zijn dan die van een dronkenlap, wordt negatief geantwoord. Een LVG’er kan direct worden vergeleken met een dronkenlap. Heeft een LVG’er er bewust en vrijwillig voor gekozen een lager IQ te hebben en weinig controle te hebben over zijn impulsen? Heeft een dronkenlap er bewust en vrijwillig voor gekozen zich te laven aan het goud gele gerstenat? Is een hulpverlener hetzelfde als een politieagent en met welke intenties en onder welke regels bezweren zij agressie? Allerlei vragen worden aan de studenten gesteld en nog komen zij niet tot een ander inzicht, wat naar mijn mening nodig is.

Ze gaan onderzoek doen naar de betere agressietraining, maar ik hoop werkelijk dat op dit moment niemand ooit bij hen cliënt wordt. Ik zal er alles aan doen hen het inzicht te geven dat een hulpverlener geen handhaver en toezichthouder is, maar een beschermer en aandrager van ontwikkelmogelijkheden. Een LVG’er en een dronkenlap aan elkaar gelijkstellen is naar mijn mening een grove dwaling.