Een antwoord waaruit blijkt dat uw gemeente beschikt over een visiedocument met intenties die een ander moet gaan waarmaken? Een antwoord over de inspanningen van uw gemeente die de gestolde belangen weer enigszins vloeibaar hebben gemaakt? Of wordt u blij van het antwoord dat er in uw gemeente die hulp wordt georganiseerd die past bij de eigen kracht van het gezin, of leden daarvan?

De ingrediënten om alle antwoorden positief te ontvangen zijn aanwezig. Uw gemeenteambtenaren werken zich een slag in de rondte om al deze onderwerpen te pakken en te begrijpen. Maar gaat deze effort leiden tot de gewenste transformatie in het sociale domein? Ik heb daar mijn twijfel bij.

Waarom? Omdat ik burgerbeleving als aanvullend thema mis. ‘Grip krijgen op de complexiteit’ staat nu in alle plannen van aanpak centraal. Begrijpelijk omdat de opgave sociaal beleid waar uw gemeente voor staat complex is en grote financiële risico’s kent. Sommigen beweren dat de decentralisaties in het sociaal domein de grootste verandering is sinds de invoering van het huis van Thorbecke. Ga er maar aan staan.

Er zijn gemeenten die tevens stevig aan het investeren zijn om een vanzelfsprekend partner te zijn in de eigen kracht beleving van burgers (fundament onder alle decentralisaties in het sociale domein). Dat is gebleken tijdens de netwerkbijeenkomst van K2 Brabants Kenniscentrum Jeugd. Hier werd duidelijk dat die investeringen worden gedaan omdat die betreffende gemeenten eigenlijk geen zicht bleken te hebben op de lokale initiatieven in hun gemeenschap. Maar ook omdat zij daar tot de conclusie zijn gekomen dat de kaderstellende rol van een gemeenteraad eigenlijk niet meer past in deze chaotische tijd (een volksvertegenwoordigende des te meer!).

En ten slotte, niet onbelangrijk, omdat gemeenten het contact met de gemeenschap aan het kwijtraken zijn en de stem van burgers, ondernemers en het maatschappelijk middenveld nog onvoldoende zichtbaar zijn in het handelen van gemeenten. Is dit in uw gemeente anders?

Als dit in uw gemeente niet anders is, wil ik u vragen om, in het licht van de komende gemeenteraadsverkiezingen, het gewenste sociaal beleid voor uw gemeente smoel te geven. Val daarbij alstublieft niet in de valkuil door te blijven hangen in grote containerbegrippen zoals we die kunnen teruglezen in het regeerakkoord. En distantieer u van allerhande begrippen die goeroes op het gebied van civil society bezigen. Nee, wat is de betekenis die u er voor uw burgers – en vooral samen met hen – aan wenst te geven? Laat het in de toedeling van de middelen vooral ook niet een generatieding worden zoals nu landelijk gebeurt met de pensioenen.

Als ik hierover nadenk, dan moet ik denken aan het Nespresso-concept. Kent u dat? Wat een keuze in soorten koffie. Wat een onverdeelde aandacht voor de klant aan de balie, zelfs als het druk is. En het merk is zo sterk dat de klanten ook de prijs van dure koffie willen betalen. Welke merkbeleving ‘sociaal beleid’ wenst u voor uw burgers? A of B? De ‘B-variant’ krijgt u bij de éénzijdige keuze ‘grip krijgen en houden’. Als burger wil ik gezien worden en hulp krijgen die bij mijn gezin past, dus kies ik de ‘A-variant’. Aan u de keuze om dit ook zichtbaar en herkenbaar voor mij te maken.

En als u ondanks de inspanningen die de gemeenteraadsverkiezingen van u vragen, u 100% blijft inzetten voor, en smoel geeft aan dit complexe vraagstuk, dan kunt u rekenen op mijn stem!

Met burgerlijke groet,

Joyce Hagenaars, senior adviseur bij K2 Brabants Kenniscentrum Jeugd