We zitten tegenover elkaar. Zoeken naar woorden is niet nodig. Gespreksstof zat en de draad om al die materie aan elkaar te knopen, pakken we moeiteloos op. Iedere twee weken, vaste prik. Onze sportactiviteiten voor de conditie. Wat ga je vandaag eten? En hoe gaat het met het werk? Van die doodgewone dagelijkse dingen die passen bij het wisselen van wetenswaardigheden, bij vriendschap en vertrouwen.

Over tafel schuift hij me het toe, het plastic mapje met nieuwe foto’s van zijn dochtertje. Als trotse vader koestert hij die als een relikwie. Jammer dat hij haar zo weinig ziet. Zij is de belangrijkste drijfveer in zijn leven, iemand om te behoeden voor wat er allemaal mis kan gaan.

Begon het ooit met het pikken van een paar slordige guldens uit het ouderlijk potje, om naar de kermis te gaan? Hoe erg dat was in een gezin met nauwelijks geld, daarover spraken de klappen een eigen taal. Maar de weigering van vader om het later met een krantenwijk zuinig bij elkaar gespaarde geld in ontvangst te nemen, had nog veel meer pijn gedaan en voorgoed een gat geslagen in het zelfvertrouwen.

De eerste keer dat de politie aan de deur kwam om te vertellen dat zijn eerste vriendinnetje uit het kanaal was gedregd – dood – deed hem verdrinken in verdriet. Pas jaren later volgde die donkere dag vol bittere wanhoop die lijnen trekt voor de rest van het leven. Sporen van spijt. Afgesneden van de buitenwereld is er voldoende tijd om daarover na te denken en tot inkeer te komen.

Berusting heet het nieuwe perspectief. Gevangen in de ketenen van een verslaving was ook geen vrijheid. Dat besef helpt om je staande te houden in wereld van waanzin, waarin wordt geschreeuwd en gesmeten uit frustratie, maar waar het gevaarlijk is je ware emoties te tonen. Daar waar stoerheid geldt als vast overlevingsstramien groeit zijn grootste angst: ‘Ik word harder, en dat wil ik niet.’

Het detectiepoortje bij mijn komst reageert zelfs op een metalen knoopje aan mijn jas. Maar ik ben vrij om iets van de zachtheid van buiten naar binnen te smokkelen, ter voorbereiding op de dag dat alles voorbij is. Dat er dan weer een nieuwe strijd te leveren valt, is de volgende stap.