Lees hier meer blogs van Tineke van Uden >>
Hier treedt regelmatig frictie op. De gepassioneerde werker die alles oppakt wat er aan problemen ligt wil nog wel eens in de knoei komen wanneer de ‘afrekening’ op basis van productie plaatsvindt. Alhoewel de klant erg tevreden kan zijn over het handelen van de hulpverlener kan aan het einde van de rit blijken dat er niet voldoende zaken afgesloten zijn in een jaar.
Opvallend vaak gaan gesprekken met leidinggevenden niet over het belang van de klant, maar over de competenties van de werker die afgemeten worden aan de te behalen cijfers. Doe je je werk voor de klant goed dan kan dit namelijk leiden tot de opmerking dat je jezelf te verantwoordelijk voelt, los moet leren laten, mensen niet moet gaan redden.
Er wordt gestuurd op de hoogte van de caseload in plaats van op de inhoud. Als werker kies je toch juist dit vak vanuit oprechte betrokkenheid bij mensen en om ervoor te zorgen dat iemand zich weer kan redden? Wat is er overigens mis met jezelf verantwoordelijk voelen voor een ander wanneer deze het zelf even niet aankan?
Ik vind de softe sector vaak hard. Het ligt ‘nooit’ aan het management, de beschikbare tijd of de middelen die nodig zijn om je werk te doen. Wanneer de resultaten niet naar behoren zijn wordt er vaak een persoonlijk probleem van de werker van gemaakt. Het ligt aan de competenties van de werker, deze mist de doortastendheid om de resultaten te behalen en zal dus aan de slag moeten met het leren plannen, tijdig afsluiten, niet harder lopen dan de klant. Afstand in plaats van nabijheid. Dat is moeilijk. Aan de hand van ‘harde’ cijfers komen de ‘softe’ eigenschappen niet in beeld, wat juist de kern van het vak is. Hoe houd je jezelf staande wanneer je baas je vertelt dat je niet voldoet terwijl je klant zich goed geholpen voelt?
Blijf de discussie voeren over wat nodig is om je werk te kunnen doen. Stel vraagtekens bij gestelde productieafspraken en maak duidelijk dat voortijdig afsluiten vooral leidt tot cliënten die elk jaar opnieuw terugkomen of erger, buiten beeld raken. Ga in gesprek met beleidsmakers. En… adviseer je leidinggevende onderstaande boeken van Jos van der Lans te lezen. In ‘Ontregelen’ pleitte Jos van der Lans voor een herovering van de werkvloer door professionals, om te ontsnappen aan de vervreemdende regelzucht en proceduredwang in de publieke sector. In ‘Erop af! De nieuwe start van het sociaal werk’ werkt hij die gedachte uit.
Tineke van Uden (1965) werkte in haar gevarieerde loopbaan met jongeren in de jeugdhulpverlening zoals opvangcentra, internaat, op straat en in het sociaal cultureel werk. In het volwassenenwerk deed zij ervaring op in de vrouwenopvang en stapte daarna over naar het maatschappelijk werk. Inmiddels is zij zelfstandig onderneemster en traint en adviseert organisaties rondom outreachende hulpverlening. Daarnaast is ze parttime docent Sociale Studies ben bij Avans Hogeschool ’s Hertogenbosch.
