Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties2

Herhaling

Na ruim vijf jaar en veertig columns over de sector Zorg en Welzijn stop ik ermee. Op eigen initiatief en zonder aarzeling. Want te vaak bekruipt me het gevoel dat ik het allemaal al eerder heb gezien. En dat het toen ook al niet was zoals het zou moeten. Hoewel het schrijven over een zo wezenlijke werksoort altijd leuk blijft.
Herhaling

Ik ken de sector van binnenuit. Dat geldt voor zowel de zorg als het welzijn. Als vrijwilliger, beroepskracht, bestuurder, directeur, adviseur, wetenschapper, onderzoeker, herstructureerder, toezichthouder, docent, ‘deskundige’ van buiten, lector aan een hogeschool, gemeenteraadslid, Statenlid, Tweede-Kamerlid, senator, auteur, inleider, dagvoorzitter en burgemeester. En ook als cliënt. Alleen niet als ambtenaar. Wat ik overigens nooit heb gemist.

En dat allemaal in een tijdbestek van vijfendertig jaar. Waarin de geschiedenis zich vooral herhaalde. Zoals de vorm die altijd boven de inhoud ging. Zoals de bureaucratie die het eigen initiatief van de beroepskracht belemmerde. Zoals de overheid die het maatschappelijk initiatief opslokte – of anders wel beknotte. Zoals de zorg die het welzijn overvleugelde. Zoals het ‘managementisme’ dat innovaties in de weg stond. Zoals de markt waaraan het gezonde verstand en het fatsoen ondergeschikt werden gemaakt. Zoals de beloning, die nog altijd zeer ongelijk verdeeld is. Zoals de grootschaligheid die de flexibiliteit in het werk aan banden legde. Zoals de van bovenaf geleide interventies die de betrokkenheid in de weg stonden. Zoals de politiek, die eigenlijk nooit heeft willen begrijpen waar het in deze sector over gaat. Zoals de in fraaie retoriek gedoopte pretenties die uiteindelijk vervreemdend werkten. Zoals de ideologische prietpraat die voorbijging aan waar mensen werkelijk behoefte aan hebben. Zoals de structuurwijzigingen die allemaal mislukten, totdat de zorgverzekering en de Wmo werden ingevoerd. Waarmee het trouwens niet beter werd. Pleister op de wonde is het versterkte professionalisme. Nog altijd verkokerd, maar toch.

Al met al is er geen sector harder dan de zachte sector, want van levensbelang voor tallozen. En daar gaat het om. Nog steeds.

Bert Middel (1952) was lid van de Tweede en de Eerste Kamer en lector ‘zorg en welzijn’ aan de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden. Hij is nu burgemeester van Smallingerland (Drachten en omstreken) en publicist.

2 REACTIES

  1. Bert, dit is geen reactie op jpuw artikel, maar ik ben op zoek naar jouw e-mail adres.
    Samen met Alberta en Joop Kalden willen wij is Sept. 2010 een reunie organiseren voor alle oud collega’s van Overcinge Havelte waar jij toen directeur van was. Als jouw drukke werkzamheden het toe laten zien we graag dat jij ook van de partij bent. Jij hoort er toch ook bij.
    hopend op een mailtje van jouw kant groet ik en eindig alvast met de beste wensen voor 2010
    Bertus en Nellie van Luik Meppel

  2. Lees alle reacties

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.