De vorige keer blogde Dik over het niveau van de zorg >>

Er heeft politieke besluitvorming (bezuinigingen) plaats gevonden en nu maken zorginstellingen hun strategische keuzes. Ik wil het niet over die politieke keuzes hebben. Ik wil het vooral hebben over de strategische keuzes van zorginstellingen versus de verantwoordelijkheid die zij voor hun ouderen hebben.

Nogal wat zorgbestuurders zijn in de media voorbij gekomen. Het viel mij op dat zij zich voor een voldongen feit gesteld zien. Snap ik, maar dit neemt niet weg dat de zorginstellingen er alles aan moeten doen om het proces van ‘verplaatsing’ zo goed mogelijk voor ouderen te begeleiden. Dat is de verantwoordelijkheid van de zorginstellingen, dunkt mij. Fulmineren tegen de politieke besluitvorming begrijp ik, maar het leven, in het bijzonder van de ouderen, gaat wel door.

Die begeleiding en ondersteuning van ouderen vraagt creativiteit en buiten kaders durven denken.

Het feit dat kwetsbare ouderen moeten verhuizen is niets nieuws. Kijk naar stadsvernieuwingsprocessen waarbij wijken worden gesloopt voor nieuwbouw. In die wijken woonden ook heel veel ouderen. Die hoopten ook hun laatste dagen in de vertrouwde woning te slijten. De woningcorporaties hebben hierin een hoop ervaring opgedaan waar de zorginstellingen lessen uit zouden kunnen trekken.

De bezuinigen hebben ook gaten geslagen in het personeelsbestand. Is er genoeg personeel om de ouderen goed te begeleiden? Zorginstellingen zouden ook stagiaires van het Middelbaar Beroeps Onderwijs in kunnen zetten. Het MBO heeft problemen om geschikte stages te vinden voor in het bijzonder MBO 1 en 2. Het mes kan hier aan twee kanten snijden.

Onze ervaring leert dat deze studenten uitstekend zijn in te zetten bij dit soort processen. Laat ze thee drinken bij ouderen, boodschappen doen, helpen bij het inpakken, naar buiten gaan met de ouderen. Ze zijn ook in te zetten op lichte dagactiviteiten waardoor ouderen toch actief blijven in plaats van op de stoel zitten prakkiseren over wat hun allemaal aangedaan wordt.

Ze kunnen de problemen van de verhuizing die ouderen ervaren niet oplossen, maar zeker wel verzachten. De studenten zijn daarbij ook uitstekend in staat zorgelijk gedrag van ouderen te signaleren. Ik mag hopen dat zorgorganisaties hier onderlinge afspraken maken. Ik noem dit omdat ik bemerk dat concurrentie binnen de zorg soms stevig is.

Ik ben benieuwd hoe de zorginstellingen zich hierop hebben voorbereid. Ze wisten ten slotte al een tijd dat dit er aan zat te komen. Ik hoop en ga er vanuit dat ze zich goed hebben voorbereid om haar ouderen op een zo goed mogelijke manier voor te bereiden en te begeleiden bij hun verhuizing. Zoals ik eerder aangaf, het is ook hun verantwoordelijkheid.

Mijn enige zorg is dat ik geen enkele bestuurder van een zorginstelling dat in de media heb horen zeggen.