Lees hier de vorige blog van Marcel >> 

Na plaatsing belde Eline van het katern Vrouw van de Telegraaf of zij de blog mocht herplaatsen, en in een paar uur werd het trending topic. Die middag werd ik door RTL nieuws verwittigd dat er vele tienduizenden hartverwarmende reacties waren binnengestroomd voor Mayim op allerlei internetkanalen. We wisten toen nog van niets. 

Eva Jinek, Radio Een en Humberto Tan belden me op of ik diezelfde avond met Mayim naar de uitzending kon komen. Bij Jinek schudde ons gezin volmondig NEE. Maar Tan verleidde ons met een optreden van B-Brave, een hele verwendag in het Dolfinarium (aaien) en nog (samen met de Telegraaf) nieuw verjaardagsfeest bij de Telegraaf in het Krantencafé. Dan kon ik niet weigeren, ook een paar interviews op de radio niet. Mijn vrouw Michelle schudde bij Humberto van ‘Ja-doen’, want ze vindt Humberto een schatje (sorry Michelle). Bij RTL late night schoof onze stoere zoon ook aan de tafel. Resultaat dezelfde avond: Honderden facebookvrienden voor onze dochter erbij (en een paar die echt de week daarna op visite kwamen).  

De volgende ochtend kwam er een postzak vol met verjaardagskaarten en lange brieven, en tot de dag van vandaag komen er nog van overal (ook uit Suriname, Dubai en Marokko) brieven en kaarten. En veel kleine en soms grote cadeau’s voor Mayim:  Een nachtje bij de Nachtwacht in het Rijksmuseum, vier rolstoelplekken bij Ajax-Utrecht, een weekje naar Portugal in een rolstoelgeschikte woning.  

99 procent was hartverwarmend. Een paar reacties blijven hangende, maar die lelijke reacties van een paar idioten laat ik voor het gemak even weg. De reactie van die jongen die op zijn 18^de door een motorongeluk al zijn vrienden is kwijtgeraakt (hij is nu 24) en dat meisje dat steeds minder vriendinnen overhoudt vanwege haar spierziekte, omdat ze vaak moe is en haar vriendinnen dat lastig vinden, omdat ze dan niet met haar uit kunnen gaan. Of die van een meisje die in een instelling zit en nooit meer bezoek ontvangt en liever dood wil (we hebben nu leuk contact met haar en het komt goed). 

Dat soort dingen. Daarom schreef ik dat blog. Eentje met een onderliggende boodschap. Kijk eens wat vaker in je buurt of straat. Herken je eenzaamheid? Je kunt er echt wat aan doen. Lukt het niet, dan kun je altijd nog Humberto Tan bellen. Ik heb nu zijn nummer.