Lees hier meer weblogs van Tineke van Uden >>
De combinatie Master, parttimebaan, een bedrijf, vrijwilligerswerk en een sociaal leven vraagt dat ik goochel met mijn agenda en ik kom nu al in de knoei. Ik voel me onrustig omdat ik vrees mensen teleur te moeten gaan stellen omdat ik verwachtingen niet langer waar kan maken.
Het is inspirerend en bijzonder om betrokken te zijn bij allerlei nevenactiviteiten. Daarmee stap je even uit de professionele wereld, doe je gewoon wat zoveel andere burgers doen. Stukjes schrijven bijvoorbeeld voor het wijkblad, meedenken over een dag omtrent zelfbeheer, gesprekken over hoe het beter kan in de wijk en weblogs schrijven over wat er zo allemaal voorbij komt in al mijn activiteiten. De weblog schrijven dwingt me om even afstand te nemen van een thema, of er juist volledig in te duiken. Het is daarnaast mooi om een platform te hebben waar je je mening mag geven, balletjes op kunt gooien en discussies uit kunt lokken. Hoewel er niet altijd gereageerd wordt op de website zelf ontvang ik vaak feedback op mijn weblogs van mensen in de wijk en studenten op de opleiding.
Maar toch, maar toch, maar toch… dit ga ik allemaal nooit redden. Er moeten keuzes gemaakt worden. Nou ben ik niet zo’n feestvierder, maar om élke verjaardag af te zeggen vind ik wat ver gaan. De soep bij “ons mam” op zondag, samen met de rest van de familie, is een traditie die ik niet op wil geven. Ik wil minimaal 1 x per week badmintonnen om alle frustratie er uit te slaan. Dat zijn de momenten dat ik even niet achter mijn laptop zit en met mijn werkzaamheden bezig ben. Privé valt er niet zo veel tijdswinst te behalen en het is ook wel prettig een sociaal netwerk te behouden. Sterker nog, dat moet ik hebben volgens het huidige beleid. Het voorkomt ook dat ik alleen maar met mijn neus in de boeken en achter de laptop zit.
En dus gaat er geschrapt worden in al mijn nevenactiviteiten en is dit ook mijn laatste weblog. Ik blijf nog steeds te maken houden met deadlines, meningen, thema’s en discussies maar dan binnen mijn baan, bedrijf en de Master Social Work. Ik zal ze niet langer delen met het lezerspubliek tenzij ik het natuurlijk, bemoeial die ik ben, niet kan laten ergens op te reageren. Voor nu, bedankt voor het lezen en de reacties. Het was me een genoegen.
Tineke van Uden (1965) werkte in haar gevarieerde loopbaan met jongeren in de jeugdhulpverlening zoals opvangcentra, internaat, op straat en in het sociaal cultureel werk. In het volwassenenwerk deed zij ervaring op in de vrouwenopvang en stapte daarna over naar het maatschappelijk werk. Inmiddels is zij zelfstandig onderneemster en traint en adviseert organisaties rondom outreachende hulpverlening. Daarnaast is ze parttime docent Sociale Studies ben bij Avans Hogeschool ’s Hertogenbosch. Volg Tineke op Twitter via @TinekeTouw>>
Bedankt voor de aardige reacties, Anneke en Wilma en voor EvdH, ik vind het niet zo gepast van je dat je een afscheidsblog gebruikt om reclame voor een facebookpagina.
Ha Tineke,
heel begrijpelijk, maar ook heel erg jammer. We gaan vast nog de prachtigste artikelen van je krijgen, wacht maar af. Enne, die opleiding is het (gelukkig) allemaal waard!
Groet,
Ik ga je missen Tineke!