Lees hier meer blogs van Jillis Kors >>
Met de participatieladder in de hand en een overvolle kaartenbak gaan gemeente en instellingen hard aan het werk. Bewoners staan op verschillende treden van de ladder. Sommigen moeten eerst uit een isolement gehaald worden, terwijl anderen sneller naar werk geleid kunnen worden.
Dat het leeft in de wijk blijkt uit verschillende reacties. Een bewoner komt op mij af en roept enthousiast: “ik ben een collega van je geworden!”. Het blijkt dat hij via de consulent werk en inkomen van de gemeente stage is gaan lopen bij de sociale werkvoorziening. “Hij doet het heel goed”, zegt zijn vrouw. “Op de eerste werkdag mocht hij al de telefoon beantwoorden”.
Voor de drie maanden stage volgt de bewoner een cursus buiten de stad. Daarom heeft hij een auto aangeschaft. De auto is straks ook handig als hij binnen de grenzen van de stad naar zijn werk moet gaan. “Ik ga echt niet fietsen, dan stop ik nog liever met werken”. Het gezin leeft van een uitkering en heeft torenhoge schulden.
Een andere bewoner is vrijwilliger met vergoeding in de wijk. Zijn oudste zoon roept enthousiast: “kijk, dat is de baas van mijn vader”. Een groep alleenstaande moeders volgt een opleiding helpende in de zorg. Na het behalen van het diploma kunnen zij direct aan de slag in een zorgcentrum.
De groep is sinds de start kleiner en kleiner geworden, ondanks de ideale opvangregeling voor kinderen en ondersteuning van een persoonlijke coach. Toch halen nog acht deelnemers een diploma. “Omdat het van de gemeente moet en omdat we een laptop krijgen”.
Een enkele keer bevindt zich onder de deelnemers een talent met ambitie, maar als het sociale netwerk van de deelnemers voornamelijk uit ongewillige werklozen bestaat is de stap van isolement naar werk een lange weg.
Jillis Kors, (Groningen, 1974) heeft na de opleidingen Cultureel Maatschappelijke Vorming en Sociologie in diverse steden in Nederland opbouwwerk en burgerparticipatie projecten ontwikkeld en uitgevoerd. Sinds oktober 2008 is hij opbouwwerker in Zwolle.
