Antwoord: ‘nee, dat was hiernaast’. ‘Ja, maar ik ben nu aan het eten,’ schalde de intercom. Na 25 minuten heb ik opnieuw op de knop gedrukt en nog eens. Toen duurde het nog bijna 5 minuten voordat een hoofd uitdrukkingsloos om de hoek stak.
Bovenstaande is illustratief voor een ellendige periode in het verzorgingshuis, die ik niemand toewens. Maar, wat mijn vader overkwam, lijkt een uitzondering. Want het SCP meldt in een persbericht dat bewoners van verzorgings- en verpleeghuizen in Nederland hun zorg in het algemeen positief beoordelen. Dit naar aanleiding van de publicatie ‘Zorg in de laatste jaren’ die 1 november verscheen. Van circa 1900 instellingen namen in 2000, 2004 en 2008 tussen de 200 en 264 deel. Tussen de 1636 en 1700 verzorgings- en verpleeghuizen deden dat dus niet.
Laten we ervan uitgaan dat het een goede steekproef is, eh was. Het onderzoek onder bewoners en naaste familieleden vond plaats tussen 2000 en 2008 en de rapportage verschijnt drie jaar later. Kunnen we aannemen dat de positieve trend zich heeft voortgezet en zich blijft voortzetten? De publicatie rept er niet over.
In het Zorg+Welzijn magazine van december vindt u een aantal artikelen over het welzijn van ouderen, omdat we ons zorgen maken. In 2008 viel Lehman Brothers, het begin van de crisis; in 2012 zal iedereen in Nederland de bezuinigingen van rijkswege gaan merken. Ook de ouderen in verzorgings- en verpleeghuizen. Mijn vader maakt dat gelukkig niet meer mee, hij is op 25 februari 2011 overleden.
