Lees hier meer blogs van Monique Kempff >>
Ik ben geen socioloog, maar inmiddels oud genoeg om met relatieve verbazing te aanschouwen wat er zich in de wereld af speelt. Relatief, omdat er gelukkig ook nog geleefd en gewerkt wordt in de wereld van nu. Verwondering om de herhaling van situaties naar het huidige tijdbeeld.
Neem nu de cao-onderhandelingen in de sector Verpleging Verzorging Thuiszorg. Waar NU’91 zowel in haar onderhandelingsstijl en inhoud vernieuwend is en met de nieuwe en toekomstige tijd mee gaat, zie ik met verbazing een collega-vakbond op de traditionele wijze – zonder inhoud – actie voeren. Terwijl de cao-onderhandelaren op dit moment wachten op een bieding van de werkgever kun je maar beter je rekensommetje nog een keer maken in plaats van met spandoeken de straat op gaan.
Tegenwoordig kom ik helaas te veel naar mijn zin in het ziekenhuis. Hoewel ik er met plezier heb gewerkt, is het toch anders om als patiënt of mantelzorger met de gezondheidszorg te maken te hebben. Als ik aan de verpleegkundigen en verzorgende vraag wat zij nu belangrijk vinden in hun werk, krijg ik vooral te horen dat zij lekker willen werken, kwaliteit willen leveren voor patiënten, zich niet met administratieve rompslomp willen bezig houden en genoeg goede collega’s willen. Dat ‘cao gedoe’ laten ze liever aan ons over. En NU’91 doet dat graag voor hen.
Monique Kempff (1961) is sinds juli 2007 voorzitter van NU’91. Kempff deed een opleiding tot psychiatrisch verpleegkundige in Psychiatrische Ziekenhuis Schakenbosch te Leidschendam. Daarna volgden veel inhoudelijke en managementopleidingen. Van het primaire proces tot aan de directietafel, zowel in de GGZ, ziekenhuizen en VVT. Kempff heeft ook internationaal ervaring opgedaan in de gezondheidszorg.
