Lees hier meer blogs van Dik Hooimeijer >>
Via de televisie kon iedereen getuige zijn van de emoties van studenten en ouders. Ook was te zien hoe Doekle Terpstra, voorzitter van de nieuwe Raad van Bestuur van Inholland, op een open en transparante manier met de zaal in gesprek ging. Ditzelfde gebeurde ook afgelopen maandag, overigens wat minder heftig dan op een aantal andere locaties in het land. En ik moet zeggen petje af over de wijze waarop hij en zijn medebestuurders de confrontatie aangingen. Ook op deze avond waren veel vragen. Wat mij en de andere aanwezigen raakte, was een vraag van een geëmotioneerde studente over haar toekomst. Want, haar diploma was besmet. Ze had er vier jaar hard voor gewerkt en wat was het nu allemaal waard. Had ze nog wel een kans op de arbeidsmarkt?
Haar vraag bracht mij aan het denken. Inholland heeft enorme imagoschade opgelopen. Ik denk, of beter gezegd, ik ben ervan overtuigd dat er in de algemene beeldvorming helemaal niets meer klopt van Inholland. Dit is feitelijk onzin, want het gaat maar om vijf opleidingen van de 90 die Inholland aanbiedt en dat ook nog eens op een beperkt aantal locaties. En het gaat ook maar om een zeer beperkt aantal onterecht verworven diploma’s (minder dan 1 procent). Daarnaast praten we over de periode 2007-2009. Dat zijn de feiten, maar de beeldvorming is dodelijk. Daar kunnen we helaas een beetje over mee praten, in deze tijden van bezuinigingen.
Even terug naar die geëmotioneerde studente. Ik heb haar niet gesproken, maar ik had haar dolgraag willen zeggen dat een diploma slechts een A-4tje is dat haar inzet en kwaliteiten bevestigt. Dat ik als werkgever in het geheel niet kijk naar waar ze haar opleiding heeft genoten, maar dat ik kijk naar wie zij is en wat zij aan bagage meebrengt. Ik kan u meedelen, dat er geen problemen waren met de opleidingen culturele maatschappelijke vorming (CMV), maatschappelijk werk en dienstverlening (MWD) of sociaal pedagogisch werk (SPW). Dat u dat maar weet.
Dus ik wil hier even een lans breken voor al die Inholland-studenten die zoekende zijn en de komende maanden met hun verworven diploma op de arbeidsmarkt zullen instromen. Het zijn allemaal even zo goede en grote kanjers als de afgestudeerden van andere opleidingen. Dus laat u als werkgever niet door de media beïnvloeden en beoordeel ze op wie ze zijn en wat ze meebrengen. Mijn gevoel zei in ieder geval, dat ik deze blog moest schrijven; voor die geëmotioneerde studente.
Dik Hooimeijer (1954) is binnen Stichting MOOI, een welzijnsorganisatie in Den Haag en Zoetermeer, onder meer verantwoordelijk voor Marketing, Innovatie en Projecten. Sinds 1975 is hij werkzaam in de welzijnssector. Hij noemt zichzelf een absoluut welzijnsdier, maar is ook een oprecht criticaster. Naar zijn oordeel is welzijn te weinig innovatief en speelt het niet in op de tijdgeest.
Was het niet zo, dat docenten van INHOLLAND alternatieve routes aanboden aan studenten, niet geheel conform de eisen, die aan het afstuderen worden gesteld? Dit met als doel, dat er toch maar zo veel mogelijk studenten zouden afstuderen? Dit onder druk van het management?
Dus de fraude die studenten zouden hebben gepleegd bij het maken van hun tentamens, waar in het inleidend stukje over wordt gesproken vond zijn oorsprong bij het beleid van de hogeschool zelf en de docenten, die dat beleid geacht worden uit te voeren.
Ik begrijp die studente uit het stuk wel. Volgens meneer Hooimeijer is een diploma een stukje papier, dat inzet en kwaliteiten van de student bevestigt. Hoe worden die inzet en die kwaliteiten getoetst, wanneer scholen alternatieve routes aanbieden, die niet voldoen aan de geldende eisen?