De vorige keer blogde Pieter Paul Bakker over de jeugdgeneralist >>
De kinderwerkers van een welzijnsstichting uit Almere zijn niet over één kam te scheren. Je vindt ze als activiteitencoördinator in een brede school, als beheerder van een speelplein, als buurtsportcoaches. Als je het allemaal zo op een rijtje zet, kun je je afvragen wat ze gemeen hebben. De kinderen natuurlijk. En hun ouders en de buurtbewoners daaromheen. Ieder heeft zo zijn of haar specifieke opdracht van de gemeente of van de teamleider. En ieder doet dat naar eer en weten op zijn of haar manier. Althans zo lijkt dat.
Vraag een willekeurige buitenstaander wat kinderwerk inhoudt en kijk niet op als je als antwoord krijgt: leuke activiteiten, vermaak en vertier. Kinderspel. En dat is natuurlijk ook zo. Maar niet alleen. De Almeerse welzijnsorganisatie waar ik het al even over had, ziet ook meer in het kinderwerk. En net zoals bij iedereen in jeugdland, klopt natuurlijk bij hen ook de kanteling hard aan de voordeur. Aanvankelijk bedachten ze dat het, mede daarom, goed zou zijn om de werkwijze vast te leggen in methodieken. Dat maakt het werk transparant, voor iedereen. Ja, dat zou je denken. Maar dan moet het eerst wel duidelijk zijn voor jezelf, je directe collega’s en degenen met wie je werkt, kinderen en ouders niet te vergeten.
En dat is best lastig. Even off topic, ik geef zelf vaak scholingen en trainingen, en laatst mocht ik er zelf een volgen. Goed voor de reflectie en interne kwaliteitsontwikkeling. Ga dan maar eens even kort en kernachtig vertellen waarom jij er toe doet in je werk. Niet eenvoudig, maar wel goed. En eigenlijk zo basaal.
En weer even terug naar de Flevopolder, dat gebeurde daar dus ook. Met de SWOT-analyse als instrument in de hand, gingen de kinderwerkers met elkaar in gesprek. En dat ging ver over de grenzen van het kinderspel: als goed een begin voor contact met kinderen en ouders. Als start vaak van meer specifieke begeleiding voor kinderen en ouders. Vooral ook in samenspel met andere professionals uit de wijk (school, jgz, kinderopvang, sport et cetera). Een subtiel samenspel, dat door de kinderwerkers als zo gewoon wordt gezien, dat het niet eens meer genoemd wordt. Maar dat is nu juist wel belangrijk in het veranderende speelveld. Dat vraagt om bewuste en flexibele (kinder)werkers.
Die mogelijkheid tot reflectie krijgen alle kinderwerkers (of zij die in de wijk werken met jeugd van 4-12 jaar) ook op 3 november aanstaande op de 10e Landelijke dag ‘Social work met kinderen in de wijk’ van de beroepsvereniging BV Jong (www.kinderwerkwinkel.nl). Een mooie gelegenheid om na te denken en uit te wisselen. Of je nou een generalist of specialist bent. Of leeftijdsgrenzen er toe doen in de benaming van je beroep in deze tijd. Want dat wordt niet alleen van buitenaf bepaald. Beter nog, denk daar zelf vooral over na.
En dat is geen kinderspel.
