Dat wil ik wel. We bereiden de bijeenkomst voor, samen met de directeur van de welzijnsorganisatie en de coördinator van de vrijwilligerscentrale. Vrijwilligersorganisaties moeten een andere rol gaan vervullen. Hoe krijgt de gemeente ze mee? Ik vraag of de gemeente ook nadenkt over hoe hun eigen rol verandert. Weer die verrassing. Daar had hij nog niet bij stilgestaan. De ogen van de welzijnsdirecteur glimmen.
Een paar weken later ben ik in een grote stad. Een conferentie over de veranderende rol van de overheid. De samenwerking met bewoners, organisaties, bedrijven moet anders. Met de buitenkant van de conferentie zit het helemaal goed. Een frisse aanpak, inspirerende sprekers. Echt een poging om het anders te doen, om het bestaande flink op te schudden. Inclusief onze hoofden, onze houding, ons gevoel daarbij. De teleurstelling komt ’s middags. Op de discussiebijeenkomst zijn veel ambtenaren, veel zp’ers, veel professionals die bij uiteenlopende organisaties werken. Maar waar zijn de bewoners?
Met zijn allen bevinden we ons in een grote verandering. Meer burger, minder overheid, minder instituties. Niet alleen in de sociale sector, maar op tal van terreinen. Zorg, welzijn, wonen, arbeid, energie, leefomgeving, veiligheid. Een paradigmashift? Wie weet. De verandering gaat nog wel even duren. Jaren? Misschien wel decennia. We weten min of meer de richting, maar wat de eindbestemming is weten we niet. Er zijn geen tips en tricks, er zijn geen pasklare antwoorden, er zijn geen oplossingen met garantie. Met ons allen zetten we stapjes vooruit, opzij, soms terug. Al doende leren we.
Het proces versnelt op het moment dat we ons realiseren dat we zelf ook de ander zijn. Een vorm van inclusief denken. De ambtenaar is ook burger. De bewoner is ook professional. De beroepskracht is ook vrijwilliger. De vrijwilliger is ook directeur. De directeur is ook cliënt. Et cetera. Wat je van de ander vraagt, vraag je ook van jezelf. Alleen op die manier kom je samen verder.
Een mooie gedachte zo vlak voor kerst. Fijne feestdagen!
Aletta Winsemius werkt als senior onderzoeker bij het programma Effectiviteit en vakmanschap. Daar houdt ze zich vooral bezig met trends en debat. Ze signaleert trends bij de maat-schappelijke ondersteuning aan kwetsbare groepen. Daarbij richt zij zich vooral op de rol van overheden, gemeenten voorop.
