Lees hier meer blogs van Tineke van Uden >>
Marc Räkers (Eropaf!) plaatste het volgende op LinkedIn: “PHORZA heft zich op. Masters of Social Work praten met NVMW. Kunnen we nu dan eindelijk een brede beroepsorganisatie Sociaal Werk oprichten? Doet BON ook mee? Zo’n organisatie past in de tijd! Het verbinden van alle professionals in het social work middels een brede beroepsorganisatie zou het vak een boost kunnen geven. Er komt dan weer gelegenheid ons te profileren en maatschappelijk te bemoeien. Het lijkt me goed de kansen in ieder geval exploreren.”
Er is niets wat de Eropaf!-beweging tegenhoudt zichzelf kenbaar te maken. We kunnen bijvoorbeeld met behulp van sociale media de vraag van Marc voorleggen aan de beroepsgroep en ons sterk maken voor een brede beroepsvereniging. Competenties en kernwaarden van het nieuwe sociaal werk zijn belangrijke input. Natuurlijk vraagt dit de nodige organisatie en erkenning van de noodzaak tot een kanteling in het denken en werken van de beroepsverenigingen. Het aantal hulp- en dienstverleners die de noodzaak tot verandering voelen in het sociale werk groeit razendsnel. Net als in de hulpverlening gaat het erom dat niet het aanbod centraal staat (de beroepsvereniging) maar de behoefte van de gebruiker, de professional.
Aan boegbeelden in de Eropaf!-beweging ontbreekt het niet naar mijn idee, dit als verwijzing naar de blog van Anneke Krakers. Ik noem maar even mensen als Jos van der Lans Marc Räkers en Rob van Pagée.
Hier wil ik nog even een kanttekening plaatsen. De huidige neiging om zoveel mogelijk volgers te krijgen (Hyves, Twitter) zegt iets over het niet meer gewend zijn te luisteren naar mensen die minder in het oog springen. Zie ook hier de parallellen tussen burgers en bobo’s. Je moet contacten zoeken of kabaal maken om gezien of gehoord te worden. Overigens ben ik het met de opmerking van Anneke eens. Zij reageert in de Linkedingroep met de boodschap dat je jezelf af moet vragen, of het delen van kennis en informatie verstrekken, moet gebeuren achter de gesloten deur van het lidmaatschap van een beroepsvereniging.
Het is van cruciaal belang de uitvoerende professionals nadrukkelijk te betrekken bij een brede beroepsvereniging. Hoe dat moet? Naar mijn idee heeft de Eropaf!-beweging al eerder laten zien een kanteling in het denken over sociaal werk op gang te kunnen brengen. Een brede samenwerking om input te leveren voor die brede beroepsvereniging is bijvoorbeeld mogelijk met de Eigen Kracht Centrale, Platform Eigen Kracht Hogescholen, Stichting Beroepseer en nog vele anderen die ik nu ongetwijfeld tekort doe. In dit geval is het niet “less is more”, maar meer is nog niet genoeg. Kom maar op met ideeën, namen van sleutelfiguren, lijstjes van competenties en voorstellen over hoe dit te organiseren is. De 10 kernwaarden hebben we al, vastgelegd in “Eropaf! Manifest 2.0”.
Ik neem meteen ook maar even de gelegenheid om publiekelijk mijn waardering uit te spreken voor Marc’s niet aflatende outreachende instelling wanneer het gaat om “uitdragen van de boodschap” niet alleen letterlijk aan de deur bij mensen maar ook in vergaderruimtes, conferentiezalen, leslokalen en bij beroepsverenigingen.
Tineke van Uden (1965) werkte in haar gevarieerde loopbaan met jongeren in de jeugdhulpverlening zoals opvangcentra, internaat, op straat en in het sociaal cultureel werk. In het volwassenenwerk deed zij ervaring op in de vrouwenopvang en stapte daarna over naar het maatschappelijk werk. Inmiddels is zij zelfstandig onderneemster en traint en adviseert organisaties rondom outreachende hulpverlening. Daarnaast is ze parttime docent Sociale Studies ben bij Avans Hogeschool ’s Hertogenbosch.
