Lees hier meer blogs van Maaike Knoppers >>
Discussies in mijn omgeving gaan regelmatig over welke keuze je maakt en vooral de vraag waarom. Ga je verder studeren om nog even niet verantwoordelijk te zijn voor zaken waarvoor je bent opgeleid of is het om jezelf te ontplooien? En als je dan de beslissing hebt genomen voor één van beide, is dat dan het juiste? Of had je niet beter….
Ik hoor de lezers van de ‘oudere generatie denken: ‘Aan de slag en wees blij dat je zoveel keus hebt!’
Natuurlijk, daar kan ik het alleen maar mee eens zijn, maar werkt dit ook zo? In een tijd van een enorme diversiteit aan keuzes, mogelijkheden en afwegingen?
Als reactie op deze gedachte werd ik gewezen op de lezing met de titel ‘the paradox of choice’. Een interessante visie op de huidige keuzemogelijkheden (van sladressing tot werk) en of deze nu werkelijk ons gevoel van welvaart positief beïnvloeden. En de conclusie? Naar mij idee is het zeker niet altijd positief. Te veel opties werken verlammend en je verwachtingen liggen hoger wat weer tot teleurstelling kan leiden. Had ik deze keuze wel moeten maken?
De afgelopen maand heb ik er bewust bij stilgestaan dat mijn ‘gezinsvoogd zijn’ een vak is dat andere dingen uitsluit. Er valt ontzettend veel te leren op diverse vlakken maar als je directe omgeving zich daar nog niet in bevindt is dit soms confronterend. ’s Avonds ben ik moe, en de volgende dag gaat vroeg de wekker. Dus een avondje bioscoop of drankje in de stad sla ik regelmatig af. Daarnaast loopt nog niet alles zoals ik wil binnen de functie als gezinsvoogd. En moet ik accepteren dat ik nog een langdurig leertraject doorloop. Gelukkig gaan er ook dingen goed, en daar ga ik mijn aandacht op vestigen. ‘Geef het een jaar dan heb je in principe alles een keer doorlopen’. Een jaar, dat is lang! Maar hoort er blijkbaar bij.
Mensen vragen mij: ‘Hoe is het op je werk? Heb je het naar je zin? Bevalt het een beetje?’ Een onderdeel in mijn leven waar mensen veel aandacht aan besteden terwijl ik soms denk: Ja, maar kunnen we het nu over iets anders hebben? De betrokkenheid en interesse waardeer ik enorm. Toch moet ik erg wennen aan de energie en tijd die het werken kost. Kortom, ik ben enthousiast over het werk, maar er is ook nog een groot deel wat regelmatig denkt: ‘Waar ben ik aan begonnen’.
Heb ik dan de juiste keuze gemaakt? Geen idee. Wat ik wel weet is dat ik trots ben op het pad dat ik ben ingeslagen en er zoveel mogelijk wil uithalen. Ik ben op de goede, maar lange en soms heuvelachtige, weg!
Maaike Knoppers (1985) woonachtig te Utrecht, heeft in 2010 haar studie Maatschappelijk Werk en Dienstverlening afgerond. Na haar MBO Sociaal Pedagogisch Werk wilde zij meer verdieping in haar werkzaamheden en besloot om deze reden de opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening te volgen. Opzoek naar een uitdagende baan bevindt Maaike zich nu op het pad van sollicitaties en netwerken.
Hoi Maaike, als medeblogger nu even een reactie op jouw stuk. Natuurlijk is leren en wennen aan het werkend leven vermoeiend en natuurlijk kun je wel eens twijfelen bij je keuze. Tegelijkertijd ligt de wereld nog voor je open en als je straks besluit dat gezinsvoogdij toch niet jouw “vak” is zijn er legio mogelijkheden om op een nieuw kruispunt af te slaan, een andere kant op. Voor nu, de hobbelige paden op en lanen in en geniet er ook van. En nog een tip, probeer ondanks je vermoeidheid juist wel ontspannende dingen te blijven doen, die houden je energie juist op pijl. Vriendelijke betweterige groejtes, Tineke.
Hoi Maaike,
Op mijn werk kwam ik via de nieuwsbrief zorg en welzijn op jouw blog terecht. Het eerste wat opviel is een aantal overeenkomsten tussen ons. Ook ik woon in Utrecht, ben geboren in 1985, heb ook SPW en hierna MWD gedaan en ben ook vorig jaar afgestudeerd. Ik ben het met je eens dat de hoeveelheden keuzes die er zijn, het er niet makkelijker op maken. Ik werk sinds een paar maanden als medisch maatschappelijk werker en ik leer iedere dag weer en dat zal voorlopig wel zo blijven gok ik zo. En volgens mij geldt dit voor vele andere (meer ervaren) hulpverleners eveneens. En ach.. je bent mens om te mogen blijven leren. Veel succes met het maken van de ‘juiste’ keuzes en leuk om je ervaringen te lezen!