De vorige keer blogde Kelly over hoe huisartsen met hun tijd mee moeten gaan >>
De meest gehoorde boodschap: de kwaliteit is ondermaats en dit is al minstens tien jaar zo. De geluiden dat er ook goede voorbeelden in het land zijn hoor je in de media nauwelijks en dat is jammer. Hoe kan het toch dat de berichtgeving zo hardnekkig negatief blijft?
Voor een mogelijke verklaring maak ik de vergelijking met het aanleren en behouden van gezond gedrag. Ik las hierover een interessant artikel in de Trouw (14 november 2014, Iris Pronk). Daarin werd uitgelegd dat we ongezond leven, omdat we erg gevoelig zijn voor beloning op korte termijn. Een voorbeeld: een snoepje is lekker en de biologische reactie is prettig, want suiker geeft energie.
We weten ook dat we op de lange termijn van veel snoep overgewicht krijgen, maar toch veranderen we ons gedrag niet. Wat hieraan te doen? Je moet leren om de bevrediging van je behoeftes uit te stellen. Zo kan het goed zijn om een tijdlang hard te werken om carrière te maken, terwijl het op korte termijn misschien niet fijn is veel uren te werken.
Als we weer teruggaan naar alle negatieve berichten in de media over de ouderenzorg, dan kan je dit betitelen als klagen. Mensen en zeker politici vinden het fijn om te klagen wat er allemaal niet goed is. Klagen over ouderenzorg genereert heel veel publiciteit en daar kun je makkelijk mee scoren. Op korte termijn is klagen dus fijn en effectief. Maar net als met het snoepje bereik je ook in dit geval op lange termijn het tegenovergestelde: nog slechtere zorg.
Als we echt een kentering willen bereiken in de ouderenzorg, wil ik voorstellen om niet hard te roepen hoe slecht het gesteld is en de media op te zoeken. Geef de organisaties de tijd en de hulp om de problemen intern op te lossen. Door steeds maar te herhalen dat de ouderenzorg slecht is, wordt de kwaliteit echt niet beter. Daarom doe ik een oproep om juist de positieve ontwikkelingen te belichten, zodat dit als voorbeeld kan dienen voor anderen. Hoe vaker we dit benoemen, hoe meer mensen geïnspireerd raken dat het ook anders kan.
‘Laten we ons vertrouwen beter spreiden en bij problemen zoeken naar oplossingen die het vertrouwen herstellen in plaats ons vertrouwen te verplaatsen’, zegt hoogleraar Evelien Tonkens over de participatiemaatschappij. Lees hier meer >>
Snoep, overgewicht, klagen; Wat heeft dit te maken met de kwaliteit van leven van de bewoners van verpleeghuizen? Wie staan er ochtend, middag en avond naast het bed? Niet de wetenschapper of de politicus, maar de zorgverleners die – letterlijk en figuurlijk – heel dichtbij het contact ‘onderhouden’ met bewoners. Hoe heeft u geslapen vannacht? Heeft u een fijne middag gehad? We treffen de bewoner aan, verzonken in herinneringen aan een rijk leven. Het intense verdriet om het verlies van een kind, verbanning naar een interneringskamp, gescheiden van hun levenspartner… Het lijf heeft hun in de steek gelaten. Het laat je niet onberoerd. Om dan – als mens – steeds te moeten horen dat er ondermaats werk wordt geleverd…. Schande!