Lees hier meer blogs van MOVISIE >>

Tegelijkertijd groeit de knoop in mijn maag. Steeds banger word ik. Voor mijn schoonmoeder van 85 met alleen haar AOW. Zij is gewend aan tegenslagen. Voor de hogere zorgpremie en eigen bijdrage zal zij wel een oplossing vinden. Geen nieuwe kleren, geen koekjes bij de koffie voor bezoek, een boterham minder. Op vakantie ging ze toch al nooit.

Mocht ze iets over hebben, dan gaat het naar haar dochter, mijn schoonzus. Bijna 60, wonend in een gezinsvervangend tehuis. De leiding heeft nu al geen tijd om met de bewoners iets aan vrijetijdsbesteding te doen. De maaltijd wordt gebracht. Dat is goedkoper dan samen koken. Nog even en begeleiders worden oppassers. Zoals in de dierentuin. Tegen wil en dank.

Of neem mijn broer. Hij is 32, heeft Asperger en krijgt een Wajong-uitkering. Als activiteitenbegeleider heeft hij een 0-uren contract bij een verzorgingshuis. Hij zou daar graag een echte baan krijgen, maar door zijn aandoening is het risico te groot. Er zijn dagen dat hij met moeite het huis uit komt. Dat laat zich niet dwingen. Wel begeleiden en leiden.

Maar wie heeft daar tijd voor? Zijn familie zou meer tijd aan hem kunnen besteden. En aan onze andere familieleden die binnenkort meer hulp kunnen gebruiken. Dan moeten we wel minder gaan werken, maar ja, als het moet dan moet het. Of we zouden juist méér kunnen gaan werken om hen te compenseren voor teruglopende inkomsten. Helaas lost dat het probleem niet op, want veel van de hulp die zij nodig gaan hebben is niet te koop.

Is dit wat dit kabinet voor ogen heeft? Is dit wat het verstaat onder ‘eigen regie’ en ‘eigen kracht’ wat in de Miljoenennota zo nadrukkelijk voorkomt? Dit kabinet denkt dat als je (kwetsbare) mensen aan hun lot over laat, dat ze dan vanzelf hun eigen kracht gaan aanspreken. Alsof ze dat niet altijd al doen om überhaupt het hoofd boven water te kunnen houden. Maar er zijn grenzen aan hun weerbaarheid. En die grenzen worden op dit moment met zevenmijlslaarzen benaderd.

Vandaar die knoop in mijn maag.

Aletta Winsemius werkt als senior onderzoeker Trends en Onderzoek bij MOVISIE. Zij signaleert trends bij de maatschappelijke ondersteuning aan kwetsbare groepen. Daarbij richt zij zich vooral op de rol van overheden, gemeenten voorop. Zij publiceert hierover, levert een bijdrage aan het (landelijk) debat en initieert projecten samen met collega’s en relevante organisaties. In 2010 schreef zij met collega Marjet van Houten en 46 andere auteurs Participatie ontward, een boek over participatie voor lokale politici en ambtenaren.