De vorige keer blogde Marc over verzekeren met een ggz-verleden >>
Soms lijkt het wel of driekwart van het nieuws bestaat uit zorg- en welzijn gerelateerde onderwerpen. Televisie, radio, kranten en de digitale media staan vol met allerlei verontrustende berichten over de zorg en welzijn in Nederland. Ik doe daar zelf overigens aan mee. Dat is ook niet zo gek als je kijkt naar de enorme veranderingen die de afgelopen jaren hebben plaatsgevonden en de transities die er nog op stapel staan. Veranderingen leiden maar al te vaak tot weerstand vanwege de angst voor het onbekende. En wat al wel bekend is, namelijk dat we het beter moeten gaan doen met minder geld, versterkt eerder deze onrust dan dat het deze doet afnemen.
Psychiatrische patiënten zijn steeds meer zichtbaar in de wijk, omdat ze vaker thuis behandeling of begeleiding krijgen. Maar zijn hun buurtgenoten wel toe aan buren die zich soms anders gedragen? >>
Als je, zoals ik, dagelijks te maken hebt met deze onderwerpen lijkt het wel of er niets anders is dan zorggerelateerd nieuws. En het andere nieuws? We worden dagelijks geconfronteerd met een ongekend aantal vluchtelingen, onthoofdingen, kopschoppers en programma’s als Bonje met de buren. Deze beelden lijken zichzelf te versterken door de enorme exposure die er wordt gegenereerd op de social mediakanalen. Je hoeft maar in te loggen op Facebook en je timeline wordt gevuld met de meest gruwelijke beelden.
Ik vroeg me laatst af hoe het zou zijn als ik alle digitale informatie en journaals niet zou ontvangen. Zou ik dan ook vanuit mezelf een soort van alarm slaan, omdat ik allerlei zorgwekkende signalen krijg vanuit mijn directe omgeving? Ja, dat zou ik inderdaad doen. Al langere tijd bemerk ik een afgenomen frustratietolerantie bij veel mensen. In het verkeer, in de supermarkt of op straat. Mensen lijken steeds sneller opgefokt te raken. Daarnaast staat de GGZ onder druk, maar het aantal aanmeldingen voor psychische hulp bij mij in de regio zeker niet. Dat neemt namelijk eerder toe dan af. In Hengelo speelt op dit moment een serieus probleem vanwege een toename aan geweld in de weekenden bij het uitgaan. En zo kan ik nog meer voorbeelden noemen.
Het is lastig om agressie en geweld in cijfers te vatten. Omdat mijn eigen beleving ook geen exacte wetenschap is, weet ik niet in hoeverre er daadwerkelijk een algehele toename in agressie en geweld is. Ik weet wel dat mijn gevoel van onrust is toegenomen en dat dit basale gevoel wordt versterkt door alle weerzinwekkende beelden die op mij worden afgevuurd door de media. Het feit dat onze jeugd dit ook allemaal meekrijgt en het veel meer als ‘normaal’ zal zien baart mij nog de meeste zorgen. Of is dit simpelweg een voorspelbare mening van een veertiger over een opkomende generatie? Ik vraag het me af.
