Stel je voor: het is een mooie zomerdag. De vogels fluiten. De mensen genieten van zon op terrasjes en je loopt met je geliefde over straat. Je pakt de hand van je geliefde, maar deze trekt ‘m terug. ‘Ik durf niet.’ Wat gebeurt hier? Voor veel geliefden van hetzelfde geslacht is het hand in hand lopen niet vanzelfsprekend, het is een weloverwogen keuze. Een keuze die is gebaseerd op angst voor negatieve reacties.

De SCP-cijfers laten zien dat de acceptatie ook in Nederland nog niet voltooid is. Oké, als we ons land vergelijken met andere Europese landen, dan loopt Nederland voorop in de acceptatie van lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen en transgenders. Maar zodra het dichterbij komt, blijken toch veel Nederlanders bezwaren of bedenkingen te hebben. Ik vind dat ook deze laatste hindernissen op de weg naar acceptatie genomen moeten worden. Door het erover te hebben, thuis en op school. En door mensen hetzelfde te gunnen als wat de meerderheid vanzelfsprekend vindt.

Mijn droom is dat het de gewoonste zaak van de wereld is dat vrouwen hand in hand lopen met hun vriendin of echtgenote. Dat dit net zo gewoon is als vrouwen die hand in hand lopen met hun vriend of echtgenoot. Dan hoef je dus nooit meer na te denken over zoiets vanzelfsprekends als de hand van je vriendin vastpakken op een mooie zomerdag.

Juul van Hoof is senior adviseur Emancipatie en Inclusie bij MOVISIE.