Maar deze dinsdag word ik onaangenaam verrast. Mark vertrekt, hij heeft een andere baan. Ik gun het hem van harte, maar waarom gaat hij weg? Omdat hij te veel tijd aan de administratie kwijt is, vertelt hij mij. ‘Ik ben liever met de kinderen aan het sporten.’ Bam! Die reden hoor ik vaker. Sociaal werkers in wijkteams die de druk bijna niet aankunnen en verzuipen in het werk. Die zich beklagen over alle administratie waardoor ze het koffiedrinken met wijkbewoners moeten laten schieten.

Het hart van sociaal werk

Het maakt me verdrietig. Het sociaal werk vraagt Mark om van alles in te vullen om de kwaliteit te meten. Daar is niets mis mee. Maar wel als de lijstjes voor de mens gaan. Want wat is het hart van het sociaal werk? Dat het mensenwerk is. Sociaal werkers zoals Mark maken het verschil in het leven van kinderen. Dat zijn onmeetbare kwaliteiten. Noem het liefde, intuïtie, de ziel of een gouden hart. Dit alles is voelbaar maar niet grijpbaar en zeker niet meetbaar. Waarom accepteren we dat niet gewoon?

Onzinlijstjes

Een dag na Mark’s vertrek krijg ik een klantevaluatieformulier van de buitenschoolse opvang. Keurig wordt mijn mening gevraagd over alle geformaliseerde kwaliteitsindicatoren: inrichting van de ruimte, hygiëne, spelaanbod. Allemaal belangrijk, maar de “echte kwaliteit” is vertrokken, met dank aan deze onzinlijstjes. Ik weet heel goed waarom Mark kwaliteit levert. Mijn zoontjes stralen als ik ze ophaal, terwijl ze druk in de weer zijn om een nieuwe sport te leren. Dat is pas kwaliteit, maar daar wordt niet naar gevraagd op het klantevaluatieformulier. 

Stoppen met die onzin

Kunnen we stoppen met die kwaliteitsonzin? Ik wil dat kanjers zoals Mark niet hoeven te vluchten maar kunnen doen waar ze goed in zijn. Kunnen we stoppen met die onzin, en weer naar Kwaliteit met een hoofdletter gaan?

Petra van Leeuwen is adviseur en onderzoeker bij Movisie.

Het vorige Movisieblog ging over taalcoach Freek. Lees meer>>