Lees hier meer blogs van Tineke van Uden >>

De positie van de stagiair maakt het in dit geval extra moeilijk. Hij bevindt zich in een leertraject waarbij hij richtlijnen krijgt van de organisatie. Vanuit Avans wordt hij daarnaast opgeleid tot een mondige professional.

De stagiair in kwestie heeft drie cliënten in zijn caseload die aangemerkt worden als moeilijk bereikbaar. Het is deze stagiair gelukt om vertrouwen op te bouwen door te investeren in het contact in plaats van het probleem. Bij hem zijn de cliënten nog steeds niet afgehaakt en hebben aangegeven tevreden te zijn over de gesprekken. Maar de stagiair wordt aangesproken door zijn collega’s dat hij te veel tijd verspilt aan deze mensen. Hij is van mening dat de afspraaktijd die hij inzet nodig is en organiseert deze tijd door bij andere cliënten de gesprekken korter te houden. Zo kort als het kan en langer waar nodig. De organisatie wil dat hij gesprekken houdt van hooguit een uur. Het “systeem” dat bedacht is krijgt voorrang op wat nodig is voor de cliënt.

Mede vanuit mijn visie op kwetsbare doelgroepen zullen wil ik deze stagiair handvatten geven om op te komen voor de belangen van zijn cliënten. Daarnaast zal ik vooral aandacht besteden aan de vraag hoe hij zich als aankomend professional kan profileren. Ook in het werkveld is het noodzakelijk dat je als professional ruimte krijgt om je werk te doen volgens jouw goeddunken en deskundig inzicht. Want ook al is hij ‘maar’ een stagiair, hij heeft een uitstekend oog voor wat hier nodig is. Het zijn de kunst en kunde om dit over te brengen aan de organisatie en het probleem breder te maken dan zijn drie cliënten. Hier valt juist een heleboel van de stagiair te leren. Hij heeft de juiste attitude waardoor hij mensen die in ernstig zorgelijke situaties verkeren wel bereikt. Dat is toch waar ons vak over gaat?

De NVMW heeft het idee geopperd een meldpunt op te richten. Hier kunnen professionals melden dat ze door druk van werkgever of bureaucratie moeite hebben om te kunnen werken volgens ethische, kwaliteits- en beroepsrichtlijnen. En wanneer zij in de knel komen door de resultaatgerichte financiering waar bijvoorbeeld casuïstiek sneller afgesloten wordt dan wenselijk is. Een prima initiatief.

Ik zou de NVMW daarnaast willen adviseren om zich sterk te maken voor trainingen en workshops met specifieke aandacht voor belangenbehartiging en inzicht geven in de processen en tijd die nodig zijn om kwalitatief in plaats van kwantitatief goed werk te leveren. Maak als hulpverlener die financierder duidelijk wat je nodig hebt om te zorgen dat de meest kwetsbare groepen niet buiten de boot vallen.

Tineke van Uden (1965) werkte in haar gevarieerde loopbaan met jongeren in de jeugdhulpverlening zoals opvangcentra, internaat, op straat en in het sociaal cultureel werk. In het volwassenenwerk deed zij ervaring op in de vrouwenopvang en stapte daarna over naar het maatschappelijk werk. Inmiddels is zij zelfstandig onderneemster en traint en adviseert organisaties rondom outreachende hulpverlening. Daarnaast is ze parttime docent Sociale Studies ben bij Avans Hogeschool ’s Hertogenbosch.