Neem bijvoorbeeld de branchevereniging van bierimporteurs: ‘Matige alcoholconsumptie betekent langer leven maar hogere maatschappelijke kosten’. Nou dan weet je wel wat ze bedoelen.
Of neem het pleidooi van Fred Beekers, de initiatiefnemer van de snelgroeiende keten VanHarte Resto’s. ‘Anderhalf miljoen mensen zijn eenzaam. Alle psychiaters die daarvoor nodig zijn, zijn niet meer te betalen’, betoogt hij. Kortom: mensen kom bij ons lekker eten en buurten, dan bespaart dat de maatschappij ook nog veel aan hulpverlening en zorg. Nu heeft Beekers er gelukkig ook een zeer overtuigend verhaal bij.
In het rijtje clubs dat hamert op de maatschappelijke kosten die het bespaart, schaart zich nu ook Youth for Christ (zie ook de reportage op p. 12 e.v.). De perikelen rondom de aanbesteding van het jongerenwerk in het Amsterdamse stadsdeel Baarsjes, leverden YfC onlangs vooral negatieve publiciteit op. Dus werd het tijd voor een operatie imagoverbetering. Daarom vroeg het christelijke jongerenwerk het christelijke onderzoeksbureau Oikos eens uit te rekenen welke kosten YfC de maatschappij nu eigenlijk bespaart.
Voorspelbare conclusie van Oikos: door het preventieve werk van YfC raken jongeren niet in de goot en worden allerlei kosten voor de hulpverlening bespaard. Vooral door het grote aantal vrijwilligers zou een subsidie van 1,2 miljoen euro liefst 6,2 miljoen aan besparingen op het maatschappelijk werk opleveren. Bovendien zou het zendingswerk vooral voor rekening van particulieren komen, want dat doet YfC alleen met financiering vanuit giften.
Ik heb het onderzoek eens doorgekeken en ik vind het wel een beetje teleurstellend. Nergens komen de jongeren, als doelgroep en eindgebruiker, aan het woord. Met het theoretische gepraat over maatschappelijke besparingen lijkt Youth for Christ vooral de politiek naar de mond te praten. De jongeren doen er even niet zoveel toe. Nogal goedkoop eigenlijk.