Kwetsbaarheid hoort bij mensen. Dat maakt ons mens. Kwetsbaar wordt je vanzelf als je bijvoorbeeld moeder bent. Je verbondenheid met jouw kinderen maakt je kwetsbaar. Als je verliefd bent of getrouwd. Jouw liefde voor jouw partner maakt je kwetsbaar. Of als je van je werk houdt en er dreigen ontslagen. Of als je van het leven houdt en het leven zit je tegen.

Deze vorm van kwetsbaarheid wil je niet kwijt. Die mag er gewoon zijn en mag je gewoon laten zien. Dit maakt jou een mens van vlees en bloed.

Waar zijn wij toch begonnen met het denken dat kwetsbaarheid een probleem is wat per se moet worden opgelost? Waarom denken wij dat wij kwetsbare burgers sterk en krachtig moeten maken? Andries zegt dat er een groot gevaar is als je voorbij gaat aan de kwetsbaarheid van mensen. Als je hun kwetsbaarheid over het hoofd ziet en gelijk in de empowermodus schiet. Het gevaar is dat je gaat overvragen, beschuldigen (de orenmaffia!), wegkijken en ontkennen. De mens die zich aan jou toont met al zijn kwetsbaarheid wil je niet zien.

Dit zijn dagen van bezinning en de overgang van oud naar nieuw. Hoe zou het zijn als we vanaf nu kwetsbaarheid omarmen en aanmoedigen? En er is maar één manier om dit te doen. Het is vrij simpel. Het begint bij het voelen en koesteren van jouw eigen kwetsbaarheid. En de volgende stap is dat jij gewoon laat zien dat jij ook kwetsbaar bent. Ik durf het zelf steeds vaker en het brengt me dichter bij mijzelf en de mensen om mij heen.

Ik wens jullie hele fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!