Cliënten, bewoners, zorg- en welzijnsaanbieders en de oppositie zullen protesteren, maar de voorgestelde bezuinigingen niet kunnen tegenhouden. Hun rol als speelbal wordt eens te meer duidelijk.
Daarom doe ik een voorstel. Zouden deze partijen de bezuinigingen willen aangrijpen om tot structurele, toekomstbestendige keuzes voor aard en omvang van ‘overheidsdekking’ te komen? Door:
1. alleen akkoord te gaan met de bezuinigingsvoorstellen onder de voorwaarde om binnen afzienbare tijd die noodzakelijke keuzes met elkaar te maken
2. zelf en met anderen de bereidheid te tonen om de volgende keuzes te maken: op welk niveau van dienstverlening en zorg hebben welke mensen minimaal recht? En welke vergoeding hoort daar noodzakelijkerwijs bij? Dan weten huidige en toekomstige zorgvragers waar ze aan toe zijn. Bij welk inkomensniveau en voor welke kwaliteit moet je je bijverzekeren? En ook: welk verantwoord basisniveau is beschikbaar voor mensen met minder inkomen en vermogen?
Alleen door nu het initiatief naar zich toe te trekken, kunnen ‘getroffenen’ de huidige crisis gebruiken voor een mooi scenario. Waarin we binnenkort beschikken over een heldere set keuzes voor preventie, dienstverlening en zorg. Daar kunnen inwoners, zorgaanbieders en verzekeraars verder op bouwen. Dat is toch wat we willen?
Hugo van den Beld (1968) is senior adviseur bij Twynstra Gudde. Als politicoloog en gerontoloog is hij actief voor welzijnsorganisaties, woningcorporaties en zorginstellingen. Hij kent de sector en heeft ruime ervaring met visie-, strategie-, concept- en projectontwikkeling in wonen, zorg en diensten. Hij richt zich vooral op innovatie, samenwerking en ondernemerschap. Zijn blogs zijn te vinden op www.twynstraguddeblog.nl/hugovandenbeld
Een erg orthodoxe verwachting op mogelijke onorthodoxe maatregelen. Het is juist helemaal niet onorthodox om weer op welzijn te bezuinigen, dat is zo oud als de weg naar Rome.
Het is pas onorthodox als men, geheel tégen de oude trend in, méér budget beschikbaar stelt voor activerende en ondersteunende begeleiding in de WMO. Dat mes snijdt immers financieel aan twee kanten: Meer werkgelegenheid op zeer korte termijn in de activerende en ondersteunende begeleiding is uitstekend geschikt om (na een relatief beperkte omscholing) uitgevoerd te worden door de mensen die door de crisis werkloos zijn geworden. Dat spaart uitkeringskosten voor mensen die veel kunnen en thuis zitten. Maar vooral omdat het klip en klaar is dat een dubbeltje welzijn een euro zorgkosten kan voorkomen, zoals de zorgverzekeraars dat zeggen. Tel uit je winst, als je onorthodox mag zijn.