Lees hier meer blogs van Tineke van Uden >>

Daarnaast had ik natuurlijk, naast mijn werkzaamheden als zelfstandig ondernemer, mijn parttime docentschap bij Avans Sociale Studies in Den Bosch.

Druk, druk, druk, maar vooral zeer inspirerend. Aan het begin van het jaar was ik benieuwd of het wel te doen was om al die bezigheden te combineren. Er waren dagen dat ik ’s morgens supervisie gaf aan derdejaarsstudenten om vervolgens ’s middags aanwezig te zijn op een conferentie en ’s avonds nog een netwerkbijeenkomst bij te wonen.

Bijeenkomsten op allerlei niveaus waarbij ik contact had met beginnende professionals, ervaren rotten en pioniers. Veel van de input kwam tot mij via sociale media. Ik heb nog nooit zoveel stof tot nadenken voorbij zien komen als het afgelopen jaar. Gelukkig waren er ook momenten dat ik de tijd had om al die input van al die verschillende mensen te laten bezinken.

Hoogtepunten waren er teveel om op te noemen in één blog. Maar wat raakte me het meest? Het waren vooral de beginnende studenten met hun onbevangen logica die me vaak terugbrachten naar de kern van welzijn en zorg: ‘Er zijn voor de klant’. Hun denken wordt nog niet gestuurd vanuit systemen en protocollen maar vanuit de behoefte iets te betekenen voor mensen die het even niet alleen redden.
Maar het waren zeker ook de professionals die me raakten in de trainingen. Zij verbinden de behoefte ‘er zijn voor de klant’ met de bestaande systemen. Iets wat niet altijd meevalt in een beroep wat onder druk staat door veranderingen zowel op het gebied van financiering als op het gebied van een veranderde visie op zorg en welzijn. Zichtbaar maken wat je doet, jezelf profileren en je bestaansrecht bewijzen is en blijft, een belangrijk thema.

En dan waren er natuurlijk ‘de pioniers’. Mensen die nieuwe methoden bedenken en uitrollen om ervoor te zorgen dat de burger sneller bereikt wordt, anders bejegend wordt en geholpen wordt vanuit eigen kracht. Dit laatste begint ook door te dringen tot de beroepsverenigingen die met elkaar in discussie zijn over hoe we onszelf het beste met elkaar kunnen verbinden om te komen tot een gedegen aanbod aan de klant. Het begint door te dringen in organisaties en bij beleidsmakers die bestaande werkwijzen onder de loep nemen en een kanteling maken.

Alhoewel de discussies en motivatie soms nog teveel ingegeven zijn vanuit het eigen bestaansrecht als organisatie, zie ik vooral dat er oog is voor de klant. Niet in de laatste plaats veroorzaakt door de uitvoerende professionals.

Was het een goed jaar? Jazeker. In alle discussies die ik volg constateer ik vooral bevlogenheid voor het vak. We willen, kunnen en zullen het anders gaan doen. Mijn wens voor 2011: dat we compassie met kwetsbare burgers voorop stellen in ons werk.

Tineke van Uden (1965) werkte in haar gevarieerde loopbaan met jongeren in de jeugdhulpverlening zoals opvangcentra, internaat, op straat en in het sociaal cultureel werk. In het volwassenenwerk deed zij ervaring op in de vrouwenopvang en stapte daarna over naar het maatschappelijk werk. Inmiddels is zij zelfstandig onderneemster en traint en adviseert organisaties rondom outreachende hulpverlening. Daarnaast is ze parttime docent Sociale Studies ben bij Avans Hogeschool ’s Hertogenbosch.