Lees hier meer blogs van MOVISIE >>
Mijn zoektocht naar ‘eigen kracht’ begon in 2008 en leidde naar het krachtgericht werken vanuit de positieve psychologie. Deze professionele zoektocht werd bruut verstoord door het verliezen van mijn eigen kracht eind 2008, toen ik in een burn-out belandde. Ik ging diep, heel diep en nog nooit in mijn leven heb ik zo diep gezeten. Ik wist het allemaal niet meer en bevond me opeens aan ‘de andere kant’. Ik was zelf een kwetsbare burger geworden. Terugkijkend is het ironisch: professioneel was ik zo bezig met eigen kracht, maar op mijn eigen leven kon ik het niet toepassen.Gelukkig kende ik beroepsmatig de sociale kaart en schakelde ik als mondige burger hulp in.
Hij kwam al snel; de kriebelige hulpverlenersvraag ‘wat denkt u er zelf van?’ Juist toen ik het allemaal niet meer wist, moest ik zelf weer op zoek naar mijn eigen oplossing. Het Wmo-loket keurde mijn verzoek tot huishoudelijke hulp af, want mijn man was toch gezond. Hoewel dat eigenlijk niet kon, bleef hij fulltime thuis om voor onze jonge kinderen te zorgen. De gezinscoach kon me ook niet helpen, volgens mij omdat ik nog geen diagnose had. De psycholoog had een wachtlijst van 3 maanden en werd vervolgens na de intake langdurig ziek. Het vierde telefoontje leidde tot de tip om eens bij Handje Helpen te gaan informeren. Zo werd ik van het kastje naar de muur gestuurd. Na 4 maanden was ik nog geen stap verder. Is dat wat we verstaan onder eigen kracht? Net zo lang door het oerwoud wandelen tot het vanzelf echt donker wordt?
Ik hoor u denken: waar was je eigen netwerk dan? Je familie en vrienden? Een eigen kracht conferentie? Mijn eigen netwerk was zeker steunend. Maar als je ineens aan de andere kant van de samenleving staat, valt het niet mee om je schaamte te overbruggen. Pas een jaar ná mijn burn-out ben ik de schaamte voorbij en heb ik mijn eigen kracht weer terug. Als ‘ervaringsdeskundige’ ben ik na mijn burn-out anders tegen eigen kracht aan gaan kijken. Het antwoord vind ik niet in de manier waarop we nu professionele hulp organiseren. Is eigen kracht verbinden met professionaliteit niet de echte uitdaging? Food for thoughts tijdens de kerstdagen. Zalige feestdagen!
Petra van Leeuwen-den Dekker is adviseur en onderzoeker bij MOVISIE. Ze is gespecialiseerd op het terrein van zingeving, eigen kracht en maatschappelijke zorg.
Beste Petra,
Vergis je niet, geen professionele onmacht. Er zit een plan achter. In het zwartste moment van mijn vechtscheiding dacht ik van de flat te springen. In een blink dacht ik een telefonische hulpdienst te bellen; een bandje dat me verwees naar een ander nummer met een bandje dat me verwees naar een ander nummer met een bandje dat………Mijn zelfmoordneigingen waren over, ik wilde een hulpverlener van de flat afgooien. Zo werkt het dus volstrekt risicoloos; een hulpverlener is er toch nooit als je hem nodig hebt.
beste Christine, Marianne, Gonny en Henri,
Erg bedankt voor jullie reacties! Ik vind ze heel waardevol.
@Christine: fijn om te lezen dat je er (bijna) bovenop gekomen bent. Ik hoop dat je wens om je eigen inkomen te hebben, ook snel realiteit wordt!
@Marianne: de zorgtriade van client, mantelzorgers and hulpverleners is essentieel. En bij mantelzorg denk ik dan ook nog iets breder aan het steunsysteem daar om heen.
@Gonny, dank je wel voor je compliment en je verwijzing. Ik ga kijken!
@Henri: een belangrijke ‘oplossing’ voor mijn burn-out lag uiteindelijk in gespecialiseerde en effectief bewezen hulp bij burn-out. Daarnaast denk ik dat de rol van de huisarts heel belangrijk is: snelle en adequate doorverwijzing. Mail of bel me gerust even om wat meer ervaring uit te wisselen.
Hoi Petra,
Je maakt me heel nieuwsgierig naar wat jou dan wel geholpen heeft en of jou dat vervolgens heeft geleerd of heeft laten ervaren over hoe professionals het wel zouden moeten doen.
Ik zou jouw ervaring graag kennen en delen met mijn netwerk.
Wat een goed artikel, en ook zeer herkenbaar. Niet op basis van eigen ervaringen, maar wel op basis van mijn boek, Dokter is ziek.
daarin interviews met zieke dokters, verpleegkundigen en zorgmanagers. Die het ook heel leerzaam vinden aan de andere kant te staan, zitten of liggen. En merken hoe moeilijk dat is….zie ook http://www.dokterisziek.nl
deze parallel met Eigen Kracht is zeer boeiend!
Wat maak je dat mooi duidelijk zo! ik denk ook dat je eigenkracht moet verbinden met de professionele hulpverlening, niet alles is ‘op eigen kracht’ op te lossen. In de Familiezorg wordt dan ook uitgegaan van de Zorgtriade: client, mantelzorgers en hulpverleners.
In dit artikel herken ik veel. Ook ik heb een burn-out gehad. Vond weinig ondersteuning bij mijn huisarts. Ben mijn eigen weg gaan bewandelen. Vele therapieën en zelfonderzoeken verder ben ik er weer bovenop gekomen. Heb dit allemaal inderdaad op eigen kracht gedaan.
Nu nog op eigen kracht een inkomen verdienen. Dan ben ik er helemaal.