Eind vorig jaar had Nederland de hoogste werkloosheid in 10 jaar. Ongeveer een half miljoen mensen had geen betaalde baan. Een deprimerende gedachte, want het overgrote deel wil graag weer aan de slag en zich nuttig maken voor de maatschappij. Wat is er dan mooier om de verbinding te leggen naar de sector die iedereen aan het hart gaat: de gezondheidszorg. En specifieker: de ouderenzorg. Zeker nu de nieuwe plannen van het kabinet ervoor zorgen dat de komende jaren een groter beroep gedaan wordt op vrijwilligers en mantelzorgers. Kijkend naar de ouderenzorg dan kan geconcludeerd worden dat er veel cliënten zijn die geen sociaal netwerk hebben die informele zorg kan bieden.
De oplossing is eenvoudig: verplicht werkzoekenden tot vrijwilligerswerk in de ouderenzorg. Bij het voormalige Nedcar hebben ze dit goed begrepen. Een deel van het Nedcar-personeel kon na de overname niet direct aan de slag bij VDL. Deze groep is verplicht om tijdens de overbruggingsperiode vrijwilligerswerk te gaan doen, waarvan een deel dit in de zorg doet. Gedurende die periode krijgen ze een WW-uitkering, die VDL aanvult tot 100 procent van hun oude salaris. Indien de medewerker geen vrijwilligerswerk wil doen, wordt hun uitkering ook niet aangevuld tot 100 procent. Een goede stimulans. En wat blijkt? Mensen zijn blij dat ze zich weer nuttig kunnen maken, in plaats van thuis te zitten.
Ik pleit ervoor om dit nog verder uit te bouwen: laat VVT-instellingen en bedrijven een structureel samenwerkingsverband aangaan. De ouderenzorg moet dus ondernemender gaan denken, want daar is in mijn optiek een grote winst te behalen. Beide organisaties kunnen namelijk profiteren van elkaar. Zo kan er door het bedrijf jaarlijks in het kader van maatschappelijk verantwoord ondernemen initiatieven worden uitgevoerd binnen de VVT-instelling, bijvoorbeeld een dag met ouderen naar het museum.
Andersom kan de VVT-instelling mensen tijdelijk inzetten die zijn ontslagen of na een burn-out aan het re-integreren zijn. Is het werk bij het bedrijf nog te zwaar? Een wandeling maken met een cliënt, of een spelletje spelen, kan wel. Uiteraard worden er passende activiteiten gezocht die aansluiten op de werkzoekende. Er zal niet worden gevraagd of een voormalig loodgieter iemand gaat wassen. Maar klusjes doen in en rond het verpleeghuis is wel mogelijk. Zo blijft de medewerker onderdeel van het arbeidsproces, en heeft de zorgaanbieder een grotere groep vrijwilligers die in de toekomst hard nodig zijn.
Ik roep bedrijven en VVT-instellingen op om elkaar op te zoeken. Gebruik elkaar en zie in dat structureel samenwerken tot positieve resultaten leidt. Als je gedwongen wordt ontslagen, of je bent herstellende van een burn-out, dan wil je weer graag aan de slag en jezelf nuttig maken. Waar kan dat beter dan in de ouderenzorg waar een steeds groter beroep gedaan wordt op mantelzorgers en vrijwilligers?
